"Wycior" to jeden z wcześniejszych filmów Andre De Toth'a. Jest to dość klasyczny acz satysfakcjonujący western o prostej fabule. Mamy tutaj konflikt o pastwiska dla bydła. Z jednej strony barykady mamy nową właścicielkę rancza Connie (Veronica Lake), której pomagają Dave (Joel McCrea) oraz jego przyjaciel Bill (Don DeFore). Po drugiej zaś Franka Ivey'a (Preston Foster), który trzęsie całym miasteczkiem i okolicami. O ile fabuła wydaje się bardzo prosta to znacznie ciekawiej prezentują się bohaterowie. Postacie, zarówno na płaszczyźnie scenariusza, jak i wykreowane przez aktorów są najmocniejszym elementem filmu. Dave Nash to uczciwy i prawy mężczyzna, za którym kryje się tragiczna historia utraty żony i dziecka. Jednak jeśli trzeba Dave potrafi wykrzesać z siebie prawdziwego samca, zdolnego do brutalnych posunięć oczywiście w granicach prawa. Frank Ivey miał poślubić Connie, jednak gdy ta mu odmówiła postanowił stać się jej wrogiem. Na początku w pełnej psychologicznego napięcia scenie nie pozwala uciec z miasteczka chłopakowi Connie, tylko po to by go upokorzyć, a następnie doszczętnie pali jej ranczo. Bill, przyjaciel Dave to kawał drania, a jednocześnie postać bardzo ambiwalentna. Z jednej strony ukrywa się i zdradza własną dziewczynę Rose (Arleen Whelan), z drugiej zaś nie waha się pomóc swojemu przyjacielowi i nadstawiać za niego karku. I choć bardziej zainteresowany jest Connie, niż Rose nie pozwoli skrzywdzić żadnej z kobiet. W nieco mniejszej ale ciekawej roli pojawia się też Donald Crisp jako twardy szeryf Jim Crew. Jednak niekwestionowanie najciekawsze rola do odegrania przypadła Veronice Lake. Jej bohaterka, Connie to prawdziwa noir'owa femme fatale. Z jednej strony jest nieustępliwa i niemal feministyczna. Stawia się ojcu, sama sobie wybiera partnera życiowego i nie boi się wyzwań. Z drugiej strony z łatwością manipuluje mężczyznami za pomocą swojego sex appealu. Na początku wydaje się być zakochana w Walt'cie (Ian McDonald) to szybko jej uwaga przechodzi na Dave, jednak gdy trzeba z łatwością zakłada miłosne sidła na Billa czy oczarowuje jednego z pracowników by wymusić na nim ukrycie niewygodnej prawdy. Veronica Lake świetnie wcieliła się w postać w rękach której mężczyźni są tylko narzędziami do osiągnięcia własnych celów. Wszelkie starcia psychologiczne postaci dostarczają wiele emocji. Sporym minusem jest jednak tempo akcji. Oczekując kolejnych tarć pomiędzy dwiema stronami można lekko się znudzić, a niektóre sceny mogą wydawać się zbyt długie. Pod koniec to uczucie jest spotęgowane. Jednak gdy już dostaniemy jakąś potyczkę między bohaterami, czy to słowną czy fizyczną to jest ona zawsze pełna napięcia. Zdjęcia mogły być ładniejsze, jednak to wciąż solidny poziom. Muzyka choć jest to w znaczący sposób nie wpływa na seans. Znajdziemy tu też parę mocniejszych scen, oczywiście jak na 1947 rok. "Ramrod" nie jest filmem rewelacyjnym ani rewolucyjnym. To dobrze zrealizowana, prosta historia z ciekawymi postaciami, po którą fan westernu może spokojnie sięgnąć.