Reich jest na jakiś sposób żartem z kamienną miną tylko musi być ten żart właściwie zrozumiały. A przecież już od pierwszej sceny, w której paru groźnych dżentelmenów dyskutuje o "Losie człowieka" Siergieja Bondarczuka, Pasikowski mruga do nas okiem. I o to właśnie Pasikowskiemu chodzi: o humor powstający przy zderzeniu rzeczywistości z pozą rodem z tandetnych kryminałów. Tak jak w scenie w restauracji, gdy Andre próbuje wyznać uczucie głupawej modelce, w której się zakochał.Nie można porównywać Alexa z Mauerem z Psów jest to błąd wielu widzów bo to są dwie różne postacie.Żeby wczuć się w ten film, trzeba go obejrzeć kilka razy. Jeden z lepszych filmów w twórczości Pasikowskiego, ale dużo osób uważa że brakuje mu ducha „Psów” czy „Krolla” ale czy to jest wada?Pasikowski zrobił film w swoim stylu ze swoim scenariuszem w odróżnieniu od Operacji Samum są zatem ostre kreacje, jest męska przyjaźń, są fałszywe kobiety, są mocne dialogi i jest kolejna ścieżka dźwiękowa która rozbraja.Ciekawostką jest scena miażdżenia młotkiem dłoni złodzieja pochodzi z filmu Martina Scorsese „Kasyno”, gdzie w ten sam sposób ukarano nieuczciwego gracza.
Pasikowski celowo naśmiewa się w "Reichu" z uniwersum, który konsekwentnie budował już od czasu swego pamiętnego debiutu Kroll. Nieco upraszczając, można napisać, że zaludniają je: cynicy romantyczni, cynicy właściwi, idealiści oraz złe kobiety.