Nie lubię Madonny nie tylko za jej wygląd, ostatnio żylaste, męskie ręce, ale też za prowokacyjny styl. Jeszcze gdy była dwudziestokilkuletnią dziewczyną w latach 80 to pal licho, natomiast obecnie zbliża się do sześćdziesiątki i na koncertach a to przywiązuje się do krzyża, a to przed kamerami dziennikarzy całuje w usta z Britney Spears. Sytuacja się jakby odwróciła, bo w owych latach 80 miała parę niezłych piosenek, np. "Crazy for you", ale w swoich filmikach grała po prostu siebie: taką przygłupią blondynkę, zaś w tym filmie widać, jakby dojrzała, przynajmniej do aktorstwa, za to obecnie wypuszcza takie płyty, że to żenada. Może teraz niech się weźmie za aktorstwo, bo film był wciągający. Początkowo klasyka: bogate towarzystwo wybiera się turystycznym statkiem na rejs, nie zapowiadało tego co nastąpi w drugiej części filmu. Trochę dziwnie wyglądało, gdy główna bohaterka poniżona, traktowana niczym ścierka do podłogi niemal z dnia na dzień nieoczekiwanie wyznała swojemu ciemiężycielowi miłość, ale ta drobna uwaga nie zmienia mojego doń stosunku jako wartego obejrzenia.
I jeszcze jedno. Nie pojmuję, dlaczego film jest tutaj klasyfikowany jako komedia romantyczna, skoro to był ewidentnie melodramat, o czym można się przekonać nie tylko bo trudnej miłość obojga bohaterów, ale zwłaszcza po końcówce. Bo ileż tam było elementów komediowych? Tylko wtedy gdy musiał rozkapryszonej damulce na statku usługiwać i gdy przychodził raz za razem do kuchni, kucharze się z niego nabijali.

nic nie było dziwne, tak to wygląda akcja i reakcja