Chcę napisać coś na temat tego filmu, ale ciężko mi się zdecydować od czegoś zacząć. Myślę,
że reżyser Anthony C. Ferrante zrobił coś więcej niż po prostu odwalił kawał solidnej roboty.
Oczywiście nie tylko on ale i znamienici aktorzy, spece od efektów specjalnych i w ogóle cała
ekipa. Film który został nam zaserwowany to prawdziwe dzieło sztuki. Historia - iście
Hitchcock'owska - zaczyna się od mocnego uderzenia, które jest w zapowiedzią dalszych
wydarzeń, następnie potęgująca się powódź zalewa LA, by na samym końcu przerodzić się w
tornado - esencję wcześniejszych wydarzeń.
Reżyser chciał nie tylko zrobić dobrą produkcję, którą po ciężkim dniu w pracy obejrzy Kowalski
tylko po to aby za niedługo o niej zapomnieć. Całość zmusza do przemyśleń; na temat
działalności ludzi (do czego może doprowadzić globalne ocieplenie), tematów bardziej
osobistych, czy chociaż cudu narodzin, którego to alegorią była jedna z ostatnich scen.
Mieliśmy w niej okazję zobaczyć jedną z bohaterek, która mimo że wcześniej zginęła, dostała
drugą szansę i wróciła na świat z dziury w rekinie, niczym dziecko wyłaniające się z
matczynego łona. Kolejnym ważnym punktem tej produkcji są relacje pomiędzy bohaterami.
Ich skomplikowana sieć widoczna była od samego początku, kiedy poruszeni śmiercią
przyjaciela, bohaterowie ruszyli w dalszą drogę. Ciekawa jest również rodzina głównego
bohatera. Z początku w będąca w rozsypce, ale pod wpływem późniejszych wydarzeń,
solidaryzująca się, dając nam wspaniały przykład współpracy.
Chciałbym napisać coś więcej, ale obawiam się że w żadnym stopniu nie będę w stanie
oddać tego co czuję i tego co pokazali nam twórcy tego filmu. Jeśli miałbym go opisać w
jednym zdaniu, zrobił bym to tak: Wzruszająca, pełna odwołań do naszego życia produkcja,
która niejednokrotnie mnie zaskakiwała.
Teraz nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejne produkcje Anthony'ego Ferrante'a.