Starcie się dwóch postaw artystów - czy tworzyć za pieniądze i nie czuć się przy tym spełnionym, czy odwrotnie? Odpowiedź jest prosta. Leszczyński opowiada o wypaleniu, o artystycznej pustce, o potrzebie tworzenia w obliczu twórczej blokady, o wolności. Bohaterowie rozliczają się ze swojego życia, otrzymujemy istne podsumowane tego co dla nich najważniejsze. Marzenia niezrealizowane oraz te spełnione, ale jakim kosztem. Leszczyński zdaje się być jednym z bohaterów dzieła - panem reżyserem. Widzimy tu fragmenty dwóch wcześniejszych jego filmów, uznanego "Żywota Mateusza" oraz klęski w postaci "Rewizji osobistej", które tu są dziełami bohatera. Chwalony za pierwszy obraz, za drugi zmieszany z błotem. Co czuje wyśmiany autor? Jakiego poniżenia doznaje? Co jest w życiu najważniejsze?
Świetna psychodeliczna muzyka, odrealniony klimat, garść surrealizmu i oniryzmu. Leszczyński w formie. Nieslusznie zapomniany film o potrzebie kochania i byciu docenianym.