W czasach, kiedy western klasyczny już dogorywał, a widzowie mieli już za sobą seanse spaghetti-westernów Leone, film Jerry’ego Thorpe’a po prostu nie mógł robić już żadnego wrażenia na publiczności. Jest to bowiem typowy przykład starego, dobrego, klasycznego westernu, film jakby żywcem wyjęty z lat 40. czy początku lat 50. Jednak nigdy specjalnie nie przeszkadzała mi prostota i naiwność tego gatunku, ba, niejako m.in. za to właśnie tak bardzo go lubię.
Fabuła jest niezbyt skomplikowana: bohater grany przez Glenna Forda wyrusza na poszukiwanie uprowadzonej przez Indian rodziny: żony i dwóch córek. Motorem napędowym akcji jest więc pomysł, który był wykorzystywany wcześniej już wielokrotnie, a apogeum i mistrzostwo osiągnął w słynnych „Poszukiwaczach” Johna Forda. Novum jest tu fakt, że towarzyszy mu rywal do serca jego rodziny.
Dwa największe plusy filmu to: akcja – ciekawa, szybka, płynna i nie pozwalająca się nudzić, i Glenn Ford, który nie osiąga tu poziomu z „15:10 do Yumy” czy „Rancha w dolinie”, jednak ma on na tyle charyzmy, że nawet w ciut słabszej formie podciąga film o jeden stopień do góry.
Podsumowując: „Rewolwer” jest przyzwoitym westernem przygodowym, przeznaczonym wszakże chyba tylko dla miłośników gatunku.