Na gorącej Francuskiej Riwierze spędzają wakacje Claude (rewelacyjna Caroline Cellier) wraz z córką Chris (Valerie Kaprisky). Pod nieobecność męża, kobieta nawiązuje romans z Romainem (Bernard Giraudeau), który wpada w oko także jej córce. Jeszcze nastoletnia, ale już dojrzała ciałem i duchem dziewczyna próbuje uwieść mężczyznę, a gdy jej metody zawodzą, wpada w wir innych ryzykownych romansów. Czy zniewaga Romaina ujdzie mu płazem?

Ponętne, w większości roznegliżowane kobiety, mężczyźni chętni rozrywek, skwar lata i niebezpieczne meduzy, których przybywa w lazurowych wodach morza. Christopher Frank buduje tu nieco groteskowy obraz grupy ludzi, w której każdy szuka okazji na szybki seks. Dosłownie. Matka, pomimo wieku, wciąż zachwyca ciałem i elegancją sposobu bycia - z tą samą elegancką beztroską sypia i porzuca kolejnych mężczyzn. Niedaleko pada jabłko od jabłoni - jej córka to klasyczny przykład lolitki, której dziecięcemu urokowi, skrytym pod ciałem kobiety nie sposób się oprzeć. Owo ciało ukrywa też sporo tajemnic, jak później się okaże dziewczyna przeszła w życiu wiele. O mężczyznach także możnaby tu dyskutować, tworząc ich portrety psychologiczne, ale to kobiety kradną całe przedstawienie. Wśród nieco odczuwalnej pustki fabularnej cieszą nawiązania do historii Salome i Herodiady, mimo że podane w dość dosłowny sposób, to jednak stanowią pewien interesujący zabieg.

Fantastyczna obsada, nagość niemal w każdej scenie, do tego fajne zdjęcia, sceneria Saint Tropez i wspaniała muzyka Wisniaka - "Rok meduzy" to dość osobliwa pozycja, raczej nie dla każdego. Znaczenie tytułu poznajemy dopiero pod koniec, tam też - podczas świetnej kulminacji na jachcie - bohaterowie zdzierają maski, jakie dotychczas nosili. Finałowy chocholi taniec Valerie Kaprisky (która przecież w tym samym roku tańczyła także przed kamerą Andrzeja Żuławskiego!) chciałoby się oglądać jeszcze dłużej. Mnie się podobało, choć historia miała większy potencjał. A może jednak nie? 6 lub 7/10.