Film zrealizowano podczas Międzynarodowych Kursów Interpretacji Muzycznej zorganizowanych przez Zakopiańską Akademię Sztuki - Zakopane 2000.
Miał sześć lat, kiedy zaczął się uczyć gry na skrzypcach. Kilka miesięcy później już koncertował ze swoim nauczycielem, który był koncertmistrzem w operze. Obaj dostawali za to trochę białego chleba, cukier i masło, co w czasie wojny było prawdziwym cudem.Dziś Roman Totenberg uważany jest za jednego z najwybitniejszych wirtuozów skrzypiec, ma blisko 90 lat i chętnie uczy młodych adeptów gry na tym instrumencie. Roman Totenberg urodził się w Łodzi. Jego ojciec poczhodził z żydowskiej rodziny kupieckiej. W rodzinie matki byli żydzi i chrześcijanie - artyści, lekarze, prawnicy. On zawsze czuł się przede wszystkim Polakiem. Włada siedmioma językami, ale tylko po polsku mówi bez akcentu i tylko w tym języku może wyrazić się w pełni. Lata młodzieńcze spędził w Warszawie. W stolicy w 1927 roku poznał Karola Szymanowskiego. Kończył wówczas konserwatorium, którego kompozytor był dyrektorem. Skrzypek często bywał u Szymanowskiego w Zakopanem, w Atmie. Od 1935 roku Totenberg mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykłada na Uniwersytecie w Bostonie, a jeśli myśli o Polsce, to o Zakopanem. Kiedy wchodzi do Atmy, mimo upływu 70 lat, ma wrażenie, że czas się cofa, za chwilę wyjdzie Szymanowski i powie: cieszę się, żeś przyjechał! Ale kompozytora już nie ma, a wszyscy znajomi, którzy tak licznie odwiedzali Atmę, pozostali już tylko na fotografiach wiszącymi na jej ścianach. Totenberg bywa w Zakopanem. Prowadzi tam zajęcia z młodymi skrzypkami przyjeżdżającymi z całego świata na Międzynarodowe Kursy Interpretacji Muzycznej, organizowane przez Zakopiańską Akademię Sztuki. Był tam w paździeniku 2000 roku. Kamera towarzyszyła mu w Atmie, kiedy wspominał swoje życie, podczas zajęć z muzyczną młodzieżą, spacerów po mieście i w czasie zabawy, gdy tańczył przy muzyce jednej z góralskch kapel, bardzo przez niego - jak i Szymanowskiego - lubianej i cenionej. Wreszcie, w czasie uroczystości wręczenia przyznanego mu przez prezydenta Krzyża Komandorskiego Orderu Zasługi RP. Dziękując za to odznaczenie Totenberg stwierdził, że jest szczęśliwy, iż mógł służyć krajowi i polskiej sztuce, którą zawsze uważał za jedną z nawiększych w świecie, i cieszy się, że mógł ją reprezentować.