"Rondo" to film Maxa Ophülsa oparty na sztuce Arthura Schnitzlera z 1897 roku o tym samym tytule. Jego akcja dzieje się w Wiedniu w 1900 roku i pokazuje dziesięć miłosnych historii ze spektrum całego wiedeńskiego społecznego od ulicznej prostytutki, przez żołnierz i aktorkę, po szlachcica. W każdej kolejnej opowieści udział bierze jedna z postaci z poprzedniej. Ostatnia historia domyka krąg tytułowej karuzeli miłosnej łącząc się z pierwszą. Ponadto całość splata postać tajemniczego ironicznego narratora kupidyna będącego często sprawcą całego zamieszania, który często zwraca się bezpośredni do widza łamiąc przy tym czwartą ścianę. Na szczególną uwagę zasługuje nagrany w jednym ujęciu prolog. Postać widziana od tyłu wchodzi po schodach. Przechadza się przed teatr, którego kurtyny są otwarte i autotematycznie mówi do siebie: „Co ja robię w tej historii? Czy jestem autorem, przyjacielem, przechodniem? Jestem tobą ... i twoim pragnieniem, aby wiedzieć wszystko. Ale gdzie my tu jesteśmy? W pracowni? na ulicy?”. W tym czasie scenografia zmienia się na plan filmowy, a następnie na ulicę. Wszechwiedząca postać zmienia szary płaszcz na elegancji płaszcz z cylindrem. Rusza dalej w stronę karuzeli i mówi: „Jesteśmy w Wiedniu. W przeszłości. Jesteśmy w 1900 roku. Przeszłość jest o wiele spokojniejsza niż teraźniejszość i bezpieczniejsza niż przyszłość”. Dalej mówi, że będzie to kwestia miłości i uruchamia karuzelę będącą w filmie symbolem karuzeli miłości. Co jakiś czas będzie się ona pojawiać w filmie splatając kolejne opowieści. Owa tematyka i struktura "Ronda" dały Ophülsowi znacznie większą swobodę twórczą niż miał wcześniej w USA, co pozwoliło mu rozwinąć specyficzny styl wizualny charakteryzujący się pięknymi światłocieniami, licznymi obiektami przed kadrem, płynnym ruchem kamery oraz długimi ujęciami. Wydaje się, że w sposobie kręcenia Ophülsa jest coś z elegancji wiedeńskiego walca. Kamera płynie raz w lewo raz w prawo, a przed nią kołyszą się postaci w z góry zaplanowanym tańcu. Niewielu reżyserom udało się tak wykorzystać potencjał długich ujęci i mobilności kamery jak robi to Niemiec w "Rondzie".