"Rzeka tajemnic" to niezwykle intensywny dramat o tragedii, która pozostaje żywe całe dziesięciolecia powodując serię coraz bardziej tragicznych zdarzeń. Trójka przyjaciół z dzieciństwa naznaczona zostaje piętnem traumy. Kiedy 40 lat później znów spotkają się wszyscy razem to piętno doprowadzi do przedziwnego splotu wydarzeń. Ten film bazuje na emocjach, na wzajemnych relacjach boahterów i ich rodzin. Jest to materiał, który najtrudniej wiarygodnie przedstawić na ekranie. Eastwoodowie udało się to znakomicie. Miał świetny materiał. Scenariusz jest wyważony i co ciekawe nadzwyczaj oszczędny w wodelejne monologi i dialogi, co w dramatach amerykańskich zdarza się rzadko. Do tego bardzo dobre aktorstwo. Co prawda w porównaniu z "żeńską konkurencją" (czyli "Godzinami") panowie wypadają raczej blado, no cóż panie pokazały klasę arcymistrzowską. Mistrzem jest Penn. Jego gra jest wyrazista, przejmująca, pełna emocji, a jednocześnie nie przerysowana, co przy takiej roli jest wyczynem nie lada. Robbins w swej podwójnej roli jest także bardzo przekonujący, jednak zabrakło jakiegoś trudnego do zdefiniowania detalu, bym mógł uznać ją za w pełni udaną. Bacon gra dobrze ale cóż... wielkim aktorem to on niestety nie jest. Pokazał wszystko, na co go stać i stać go na wiele, jednak nie jest aktorem tej samej klasy co Penn.
I wreszcie reżyseria. Eastwood wykazał się niezwykłym wyczuciem. Zamiast jakiś wyszukanych sztuczek, któtymi podtrzymałby napięcie, Eastwood pozostaje wierny starej, dobrej szkole, gdzie prostota i oszczędność są kluczem do sukcesu. Stąd takie cudowne perełki jak scena Jimmy'ego z żoną Dave, gdy ta chce zostać u niego w domu pod byle pretekstem. Stąd cudowna scena między Pennem i Robbinsem na werandzie podczas stypy i wiele innych.
"Rzeka tajemnic" jest więc kolejnym udanym filmem Eastwooda, jednak dla mnie i tak - póki co - ulubionym jego filmem pozostaje "Północ w ogrodzie dobra i zła" (swoją drogą niezwykle podobny do "Rzeki tajemnic").