Wreszcie obejrzałam coś innego niż cały ten komercyjny chłam wyprodukowany automatycznie w fabryce.Bardzo mi się podobał operator , scenariusz, świetnie zagrana główna rola.Zgadzam się, że jest to film o samotności.

Bardzo podoba mi się Twój opis Lucy. Właśnie dzięki jej zrozumieniu dla niezrozumianej przez innych Raquel ta ostatnia mogła w końcu poczuć czym jest życie.

Film jest dosyć specyficzny, ale pokazuje właśnie w ciekawy sposób obraz samotności i przemianę bohaterki. Z kompletnej dziwaczki stała się bardziej "ludzka" - w końca zaczęła robić coś dla siebie. Najgorsze jest to, że całe swoje życie poświęciła dla tej rodziny, zapominając właśnie o sobie. Ale na zmiany nigdy nie jest za późno :)

Osamotnienia, ale też utraty własnej tożsamości i zagubienia. Raquel najpierw kupiła "wdzianko", które zobaczyła w szafie pani domu, a na końcu mimo wszystko ubrana jak Lucy idzie biegać. Wizyta u przyjaciółki na święta coś tam uświadamia - że mężczyzna, że zostawiona matka i rodzeństwo, ale właściwie niczego nie zmienia. Ostatnia scena jest dla mnie dwuznaczna i nie wiem czy w końcu Raquel bierze lekcje, odzyskuje siebie i jest pogodzona czy jest aż tak uwikłana i zasiedziana, że to bieganie to jakaś namiastka niepodległości.