Tytuł może być mylący. Nie ma tu wielu momentów, a seks nie jest motywem przewodnim. Jest to raczej traktat obyczajowy na tematy różne, skupiające się jednak głównie wokół spraw społeczno-politycznych. Forma przypomina trochę teatr - sporo scen w pomieszczeniach, w których bohaterowie toczą ze sobą dyskusje. Konfrontowani są w nich ze swoimi życiowymi wyborami i kompromisami, na które godzą się z własnej woli. Wierność ma tu charakter nie fizyczny, lecz moralny. Innym ważnym elementem jest sam Londyn, przedstawiony tu jako brudny, płonący tygiel kulturowy, targany konfliktami, biedą i przemocą na ulicach. Biorąc pod uwagę współczesne wydarzenia, jest to w pewien sposób prorocza wizja. Ciekawostką jest udział w filmie lidera formacji Fine Young Cannibals, Rolanda Gifta. Ważną postacią dla fabuły jest ojciec głównego bohatera. Anglofil, pozujący na romantyka, który w swoim kraju był totalitarnym oprawcą, torturującym swoich przeciwników (opisy tortur są jedną z rzeczy, które najbardziej utkwiły mi w pamięci po seansie). "Sammy i Rosie puszczają się" to na pewno interesująca, acz trudna z uwagi na swoją stylistykę i wymowę, pozycja.