Józef (Jan Nowicki) odwiedza sanatorium doktora Gotarda (Gustaw Holoubek), w którym leczył się jego zmarły ojciec. W tym niezwykłym miejscu przenosi się w przeszłość, którą bezskutecznie próbuje przywrócić w realnym życiu. W surrealistycznej rzeczywistości jego ojciec żyje, a on ponownie jest małym chłopcem. Widzi żydowskie miasteczko, swój rodzinny dom, księżniczkę Biankę (Bożena Adamek), która odrzuciła jego miłość, odchodząc z przyjacielem Rudolfem. Film oparty na prozie Brunona Schulza, jest poetycką refleksją dotyczącą przemijania i sensu życia.

Józef przyjeżdża do Sanatorium pod Klepsydrą, prowadzonego przez doktora Gotarda, gdzie przebywa jego zmarły ojciec, przywrócony do życia, lecz przeniesiony w inny wymiar czasu. Józef odbywa podróż w różne "pętle czasu przeszłego" - lata swojego dzieciństwa i fantastycznych marzeń.. Jeden z najpiękniejszych wizualnie i najoryginalniejszych filmów polskich. Poetycka refleksja na temat przemijania oraz nieodwracalności śmierci.

Historia człowieka, Józefa, który odwiedzając sanatorium, gdzie przebywał jego zmarły ojciec, przenosi się w tajemniczy, surrealistyczny świat metaforycznej wyobraźni. Odbywa podróż w różne pętle czasu przeszłego – lata swojego dzieciństwa i fantastycznych marzeń. Józef swobodnie wędruje w czasie, raz jest chłopcem, raz dorosłym. Przy próbie dokonania powtórnej pętli czasowej świat żydowskich miasteczek oraz żydowskiej kultury, obecny w jego wyobraźni, okazuje się zniszczony i wyludniony po tragedii holocaustu.