Myślę, że co do jedzenia, w tym filmie chodzi raczej o celebrację i serce, jakie wkłada bohaterka w jego przygotowanie, piękno tkwiące w samym rytuale gotowania; nie jest ważne jakie to jedzenie.
Chwilami akcja jest może rozwlekła, ale złożyłabym to na karb danej kultury- po prostu inny sposób budowania historii obrazem niż w Europie. A tak w ogóle film swoim stylem, klimatem, nieco przypominał mi Amelię.
/spoiler/
Jednak jak dla mnie duży minus za sceny z jedzeniem gołębia i świnki. Degustujące, niezrozumiałe, niepotrzebne.