krótki metraż obrazujący główne cechy stylu Falka i jeden z pierwszych filmów kina moralnego niepokoju. Kazik ma aspirację do bycia dziennikarzem. Pierwsze artykuły pisze bardzo dobrze ale sposób w jaki przedstawia tematyke niepokoi redaktora. Chłopak zgłasza się po pomoc do kolegi,potem następuje rozmowa z dziewczyną. chce być uczciwy ale jest to akurat najmniej pożadana cecha w zawodzie jaki sobie obrał. tylko 14 minut a więcej refleksji niż po 3/4 filmów Falka. Główny bohater to krzywe odbicie Danielaka,Sołtana czy Karcza. jak się można spodziewać skończy z nich wszystkich najgorzej,bo nie potrafi się zastosować czy przypodobać. sukces chce osiągnąc własnymi zdolnościami,uczciwością. kojarzy się z bohaterami Zanussiego i późniejszego filmu Falka "Szansa". Wizualnie jest wspaniale. takie kurna nowo falowe to wszystko że DdJ się chowa. scena konfrontacji bohatera z redaktorem to nawet taki prekursor twórczości Łozińskiego i pw. "Próby mikrofonu". jest bardzo dobrze.