Przede wszystkim ciekawy scenariusz, problem, który jest w nim poruszony. Z wykonaniem już gorzej. Z takiej historii moim skromnym zdaniem można było zrobić coś lepszego. Bo pomysł jest dobry, ale co z tego, że oglądając film nie przyciąga on widza. Spokojnie mogłam robić coś innego i jednocześnie oglądać Simone, a najlepsze filmy to te, od których nie można się oderwać.

Najciekawsze są tutaj powiązania, o ile można to tak nazwać. Zaczynając od imion, jak np. nazwisko aktorki, w rolę której wciela się Winona Ryder, które wzięło się od nazwiska reżysera, czy ten geniusz informatyczny Henry ? tak całkiem pewnie przypadkiem brat Rachel Roberts, czyli tytułowej Simone, także ma na imię Henry.
Poza tym dobór głównej aktorki. Rachel Roberts powiedziała, że reżyser szukał do tej roli kogoś pięknego, nieznanego. No i wybrał swoją żonę, choć dokładnie nie wiem, teraz jest, ale wtedy może jeszcze jego żoną nie była.

A co do takich nieistniejących aktorów. Pomysł może i dobry, pewnie w wielu przypadkach bardziej oszczędny biorąc pod uwagę wymagania niektórych gwiazd, ale na pewno, nawet jeśli kiedyś takie filmy będą powstawać, to nie potrwa to długo. To byłoby zbyt bezosobowe, w końcu tacy zwyczajni szarzy ludzi często potrzebują takiego idola, jakim może być aktor. Potrzebują kogoś, kogo mogą czcić, a wirtualni aktorzy się do tego raczej nie nadawają. No i co by się stało z tymi wszystkimi plotkami, romansami z pierwszych stron gazet? W końcu tym żyje świat ;)