Potencjał jaki zbudowała jedynka został tak tragicznie zmarnowany, że ocena nie może być wyższa nawet o pół gwiazdki. Pierwsza część tworzyła ciekawą fabułę, intrygującą zagadkę i przede wszystkim straszyła w sposób właściwy dla najlepszych horrorów, czyli poprzez budowanie "ciężkiego" klimatu powodującego że strach sam rodzi się gdzieś z tyłu czaszki. Sinister 2 niestety straszy przede wszystkim tanim "łubudubu zza rogu", co dobitnie pokazuje ostatnia scena. Oprócz tego scenariusz wygląda jak pisany na kolanie- różne fakty są pomijane/naciągane dla potrzeb fabuły w taki oczywisty sposób że z czasem staje się to niesmaczne. Postacie są strasznie sztampowe, a gra Ransone'a przypomina aktorstwo z filmów familijnych. Plus za nie najgorsze role chłopców. Ciekawe było też pokazanie różnych morderstw od strony dzieci, ale z kolei ciągłe wyskakiwanie na ekran Bughuula z czasem przestaje być straszne a powoduje że widz zaczyna ziewać. Zresztą duży minus za brak choćby próby pociągnięcia jego wątku czy jakiejś konfrontacji na równych zasadach. Jak ktoś wcześniej zauważył- bez sensu jest wmawianie widzowi przez dwa filmy że morderstw demon dokonywał za pośrednictwem dzieci tylko po to, żeby z czasem sugerować że właściwie robił to tylko dla hecy, bo nie ma problemu żeby samemu eliminować przeszkadzające mu postacie.
Prawdę mówiąc nie spodziewałem się filmu dorównującego poziomem pierwszej części i gdyby był to osobny film to może dałbym mu 5 gwiazdek i szybko bym o nim zapomniał, ale zmarnowanie takiego potencjału fabularnego zawiodło nawet moje minimalne oczekiwania co do sequela