po prostu podręcznikowy przykład jak nie tworzyć filmów albo jak zrobić możliwie najgorszy film.
Fabuła typu żadna - grupka przyjaciół wybiera się do Indii (chyba na tą podróż poszła większość budżetu) aby uczcić wieczór kawalerski jednego z nich i przy okazji zwiedzić miejscowe jaskinie. Dalsza część aż za łatwa do przewidzenia. Jak łatwo się domyślić, postacie są skrajnie płytkie i fatalnie napisane.
Poza tym aż boląca przewidywalność fabuły - wiadomo od początku, że blondyn - protagonista i jego była albo nie była muszą przeżyć i na końcu być razem, a obecny chłopak tej dziewczyny, nieudolnie wykreowany przez scenarzystę na antypatycznego, oczywiście musi zginąć pod koniec, aby "zwolnić miejsce" dla protagonisty. Aha, kumpel protagonisty też musi przeżyć.
Ekipa ratunkowa - znowu kartonowe postacie, które równie dobrze mogły być odegrane przez przypadkowych hinduskich przechodniów.
Zero budowania napięcia, zero atmosfery grozy, skrajnie szczątkowy rozwój fabuły; większość filmu to bieganie tych nieudanych postaci po jaskini i nasłuchiwanie odgłosów tytułowej skolopendry, przeplatane z ujęciami na stacjonującą wokół jaskini ekipę ratunkową.
Na koniec wybuch; ci, którzy przeżyli, uwalniają się z jaskini, po chwili kolejna eksplozja - tytułową skolopendrę szlag trafia, nasza parka się całuje, koniec. Uwierzcie, tam nie ma nic więcej, a jest to pełny metraż, półtoragodzinny film :/
Czasami lubię obejrzeć właśnie takie "kino klasy Z" i zwykle oceniam takie dzieła w granicach 3-5; gdybym tą "Skolopendrę" ocenił na 3 to pewnie nie chciałoby mi się nic pisać na ten temat, jednak ten film tak mnie zmęczył i zirytował, że musiałem kliknąć 1/10 i wyżalić się trochę w komentarzu.