E, nie, ja bym tu nie widziała Konwickiego, on ma za mało subtelności i poetyczności, jaką miał film "Smak wiśni". ;)

a ja sie zgadzam. Konwicki udowodnil "Ostanim dniem lata" ze potrafi robic poetyckie,milczace kino. Tylko ze ten klimat w "Smaku wisni" jest dodatkowo podkreslony przez egzotyke same Iranu.

O, to przepraszam, ja bardziej myślałam o Kowickim w kontekście literatury, natomiast stwierdzenie 'mało poetyczności' w kontekście np. "Czytadła", czy innych powieści.
W takim razie - w porządku. ;)

Chyba troszkę niedoceniacie rodzimej kinematografii. "Smak..." to bardzo dobry film, ale gdzie mu np do poetyckiego, polskiego "Żywotu Mateusza" Leszczyńskiego czy nawet "Siekierzady" tegoż? Tzn nie chodzi już o porywnania, bo "Smak..." też jest dobrym filmem, ale nie zgadzam się, że Polacy nie potrafią. "Ostatni dzień lata" to też dobry przykład. "Złoto" Hasa (choć może poza zakończeniem). W ogóle "Smaku..." nie nazywałbym kinem jakimś bardzo poetyckim, raczej nie opierał się na metaforyce czy symbolach, sam fakt długich ujęć i powolnej narracji nei czyni jeszcze filmu poetyckim (tzn to w sumie moja opinia, bo przecież nie ma w tym przypadku czegoś takiego jak 'definicja' ;) )

Jeśli lubicie kino "poetyckie", stonowane i nie znacie to serdecznie polecam Theo Angelopoulosa, który jest wg mnie totalnym arcymistrzem, ale jest też niestety zajebiście zapomniany :)

Słabo znam "wspólczesnych", młodych polskich reżyserów, ale warto pamiętać, że Kiarostami też już ma swoje lata przecież...

Pzdr.