Apetyt, jaki narobiło mi Sony dwoma świetnymi filmami o Smerfach, nie został zaspokojony. Zacznę od pozytywów. Sama historia o zaginionej wiosce jest ciekawa, miło patrzy się na nowe postacie, coś innego niż domki z grzybków. Bardzo podoba mi się wprowadzenie biedroneczki, jest to w trakcie filmu jeden z najśmieszniejszych bohaterów. Jest kolorowo, więc maluchy będą zachwycone obrazami jakie wpadną do ich oczu. Teraz minusy. Muzyka jest słabiej dobrana niż w dwóch wcześniejszych filmach. Nie czuję po seansie potrzeby sprawdzenia soundtracku i przesłuchania kilku ścieżek, tak jak miało to miejsce wcześniej. Głos Papy Smerfa po prostu nie pasuje do jego postaci, nie jest taki ciepły i opiekuńczy jak ostatnio. Animacja... Nie wiem czemu zdecydowano się uprościć animację. Jest mniej szczegółowa, co wcale nie jest pozytywną zmianą - np. Gargamel wygląda jak Plastuś - zbyt gładka skóra, zero pryszczy itd. tworzą z niego całkiem sympatyczną postać (rzecz jasna - tylko wizualnie). Dialogi nie są tak śmieszne jak w pozostałych filmach o Smerfach od tej wytwórni, są mniej inteligentne, nie kryją w sobie dowcipów, nie ma zbyt wiele smerfowych neologizmów. Podsumowując, film oceniam na 5/10, nie zapadnie mi on w pamięć. Liczyłem na coś nowego i to dostałem, ale nie spodziewałem się, że realizacja będzie słabsza od poprzednich filmów.