Po drugim seansie podtrzymuję opinię. :D

Z góry należy powiedzieć, że Maguire i Garfield byli za starzy na rolę licealisty albo później nawet ucznia uniwersytetu, na który uczęszczał Peter w interpretacji Raimiego, gdy opuścił piaskownicę z Flashem Thompsonem na czele, więc co do wyboru Hollanda, jak najbardziej się zgadzam- bardzo trafiony. Pamiętam jeszcze, kiedy ogłoszono Niesamowitego Spider-Mana i byłam oburzona, że klasyczna trylogia ma usunąć się w cień na rzecz nowej części z młodszym aktorem. Po seansie i tak odkryłam u siebie sympatii i dla nowych filmów Webba. Równie sceptycznie podeszłam do wieści o nowym rebootcie, ale ucieszyłam się widząc, jakie warunki fizyczne ma aktor, a także już niegdyś trzymałam za chłopaka kciuki po "Niemożliwe". Tym razem z podekscytowaniem czekałam na premierę i oficjalny "chrzest" do MCU. Ale koniec o tym.
Co do kwestii Neda też jestem zadowolona z jego odzwierciedlenia; był zabawny i bardzo naturalnie ukazywał ludzką ciekawość i szok.
A co do dziewczyn kujona można się spierać godzinami. Ja osobiście jestem strasznie za ujrzeniem kinowej konfrontacji Spider-Mana z Black Cat, ale niestety wątpię bym kiedykolwiek się tego doczekała. Gwen Stacy w wersji Emmy Stone bardzo mi się podobała, w przeciwieństwie do irytującej Kirsten Dunst jako Mary Jane Watson. Liz Allen (pomimo początkowej blondynki-dziewczyny Harry'ego Osborne'a, którego nie było! a też szkoda...) była miłą odmianą, ale po zwiastunach i obejrzeniu The Spectacular Spider-Man bałam się, że będzie typową popularną, ładną dziewczyną bez rozumu. Pozytywnie się zaskoczyłam, a kiedy już ją polubiłam było za późno, bo pojawiła się ukryta Michelle, jako MJ! Jestem za zgodnością z pierwowzorami, więc jakoś nie mogę przełknąć mulatki z ciemnymi włosami i dziwacznym charakterem, jako rudowłosą, bladą, gwiazdę i zalotną piękność szkoły, której wszyscy pragną, mimo tego, że jestem za równouprawnieniem. Razi mnie to niezwykle i nie mogę przebolec, aż takich swobodnych zmian, skoro i tak pogodziłam się z nową wizją hinduskiego Flasha Thompsona, który przypadł mi do gustu przez pryzmat dzisiejszego bullyingu.
Iron-Man był taką wisienką na torcie, dzięki swojemu zwyczajnemu sarkastycznemu urokowi, a także wydaje mi się, że takim magnesem, dla ludzi którzy nie byli przekonani, co do nowego Ścianołaza.
Za to Happy miał szansę pokazać się na trochę dłużej i jestem z tego zadowolona bardziej niż z ponownym pojawieniem się Pepper Potts, która wypadła co najmniej sztywno i nienaturalnie, a nawet powiedziałabym, że na siłę.
Vulture na szczęście nie okazał się komiksowym pustakiem, który po prostu uwziął się na Pajączka w swym kiczowatym stroju ptaka, tylko przedstawiony przez znakomitego aktora, pokazał inną, rozsądną twarz i swój logiczny cel, a nie żądzę zapanowania nad światem, jaką kieruje się większość ówczesnych złych charakterów.
Zwrot akcji z ojcem Liz był fantastyczny. Nie mogłam się powstrzymać od głośnego i widocznego zaskoczenia.
"Typowa opowieść o superbohaterze Mavela" wreszcie opowiedziana, jak należy. Co do muzyki- brakowało mi paru hipsterskich kawałków, jakich słuchał Peter, gdy po raz pierwszy pojawił się w Civil War. Co prawda ogólnie była dobrze dopasowana, ale nie dorasta ścieżce dźwiękowej z drugiej części Niesamowitego Spider-Mana. Mały film, bo to na razie tylko Friendly Neighbourhood Spider-Man; młody i niedoświadczony, który nie osiągnął jeszcze w pełni swojego potencjału, na który będzie musiał zasłużyć i zdobyć mnóstwo fizycznego i psychicznego doświadczenia.
Szalejące oczy Spideya mi nie przeszkadzały, a tylko dodały komizmu. W szczególności, że widać dużo rzeczy z Homecomingu, już wcześniej miało okazję pokazać się w animowanej serii "Spectacular...". Również poczułam niedosyt po seansie i mam ochotę na ponowny. Plus, filmik po napisach niby bawił, ale ze zbliżającym się na horyzoncie Infinity War, raczej zawiódł...
Zabawna, lekka, adekwatna i niemal doskonała interpretacja kultowego bohatera. Dalej jednak czegoś brakuje.

Też bym chętnie zobaczył Black Cat, ale Sony to taka dziwna korporacja... :/
Zendaya mi nie przeszkadza, bo w sumie to nie MJ tylko jej odpowiednik (tak naprawdę nazywa się Michelle Jones). A ponadto, Michelle jest świetna w każdej scenie, w której się pojawia (mimo że jest ich nie wiele).
Myślę, że Harry pojawi się w sequelu. Mam teorie, że Peter już będzie na studiach i spotka wtedy swojego przyjaciela, a w przyszłości może wroga.
Jeśli chodzi o sceny po napisach to zapowiedź Infinity War będzie na pewno na po napisach w Ragnaroku ;)

PS
Scena gdy dowiadujemy się prawdy o rodzinie Toomesa - moja ulubiona. Ta niezręczność i wymiana zdań w domu i przez całą drogę - fantastyczne. :D

Lepiej bym tego nie ujęła ;) Mam dokładnie takie same odczucia po seansie. W fabule brakowało tego "czegoś". Jednak według mnie aktorzy zostali dobrani bardzo dobrze, Tom Holland idealnie zagrał Spider-Man'a, co sprawiło, że film automatycznie wydaje się być dużo lepszy. Najlepsza wersja filmu o tym superbohaterze, z niecierpliwością czekam na 2 część :D

Po seansie też miałaś dziwne uczucie smutku, bo film już się skończył, a chciałabyś więcej tego bohatera?

Haha, tak. Postać Spider-Man'a jest naprawdę przesympatyczna, teraz tylko czekać na sequel (z Avengers Infinity War po drodze