Film skonstruowany jest świetnie, bardzo podobały mi się zdjęcia, wnętrza, a dialogi i sceny
bez pełnego ujęcia chronologicznego spełniły swoją rolę. Podobały mi się też sceny erotyczne
(dziewczyn z klientami, Juliette Binoche w pralni), gra aktorska także pozostawia dobre
wrażenie (bardzo dobra Kulig), ale film ma jeden - niestety poważny - mankament... Jego
wydźwięk, który można odczytać w scenie kolacji jest płaski, a ostatnia scena przewidywalna
do bólu. Można powiedzieć nawet, że jest sprowadzony do banału, a sama autorka dość
nieumiejętnie skorzystała ze standardowych zabiegów Haneke. Również dalsze losy Alicji i Loli
są nieco spłaszczone (scena z Chyrą, scena z Jandą), bo nie przekazują nic, oprócz - mówiąc
trywialnie - "zobaczcie, że jednak takie życie nie zawsze jest spoko; patrzcie do czego może to
doprowadzić". Natomiast studium rodzinne wypadło dość dobrze. Te cztery elementy zmieniają
jednak odbiór na niekorzyść. Zastanawiam się, co Szumowska chciała powiedzieć, dodać tym
filmem, jaki cel ma przed sobą jej komentarz.
Niemniej film dobry, ale tylko dobry.
6/10