Chińczycy postanawiają zrealizować film w Polsce, ponieważ uważają Polaków za nację wyjątkowo smutną, a potrzebują do statystowania Europejczyków o ponurych twarzach. Wydarzenia na planie pozwalają jednak na zrewidowanie stereotypów, spojrzenie z dystansem na samych siebie i zbliżenie przedstawicieli tak różnych narodów.

W małym polskim miasteczku Chińczycy postanawiają nakręcić film o tragicznym zakończeniu. Wśród tubylców, czyli mieszkańców Konina poszukują ludzi smutnych i rozgoryczonych, którzy nadaliby mu odpowiedni nastrój. Plan filmowy stanie się miejscem spotkań i zawierania przyjaźni wśród statystów oraz areną walki o miłość.

Ekipa filmowa z Chin przyjeżdża do Konina, aby zrealizować film pt. "Smutny wiatr w trzcinach". Do pracy na planie w charakterze statystów zostają zaangażowani mieszkańcy polskiego miasta. Owa praca z obcokrajowcami, a także podporządkowanie się rygorom panującym na w trakcie pracy nad filmem doprowadzają do śmiesznych i zabawnych sytuacji.

Do Konina przyjeżdża azjatycka ekipa filmowa, by nakręcić posępny i zwieńczony tragedią melodramat pt. "Smutny wiatr w trzcinach". Potrzebni są im statyści o smutnym wyrazie twarzy. Zdaniem Chińczyków, Polska jest najbardziej ponurym krajem Europy. W kontaktach między ekipą i przybyłymi na casting kandydatami, pośredniczy - znająca język chiński - Bożena (Kinga Preis). Nieoczekiwanie, na zdjęciach próbnych pojawia się Romek (Bartosz Opania), który uparcie dąży do odnowienia znajomości z tłumaczką.
Dalszy ciąg "Statystów" skupia się na wyjaśnieniu relacji między nimi oraz na zapoznaniu nas ze zwycięzcami owego konkursu. Bohaterami filmu są przeciętni ludzie z małego miasta: niezbyt szczęśliwi, ale pokorni wobec losu. Ekipa filmowa daje im szansę - potrzeba tylko nieco odwagi, by z niej skorzystać. Czy będą wystarczająco odważni? Wydaje się, że tak. Jedno jest pewne - praca na planie, konfrontacja z obcokrajowcami i konieczność podporządkowania się rygorom zawodu aktora, przyczynią się do zaistnienia wielu zabawnych sytuacji...

Chińska ekipa filmowa przyjeżdża na polską prowincję, nakręcic tutaj film. Chcą zatrudnic statystów, co budzi spore zamieszanie wśród tubylców. Zwłaszcza że filmowcy wcale nie wybierają tych najpiękniejszych. Wolą ludzi o ponurych, smutnych twarzach. Według nich Polacy właśnie tacy są: przygnębieni i zrezygnowani. To jednak nie do końca prawda o czym przybysze z Azji wkrótce się przekonają.

Akcja filmu rozgrywa się współcześnie na polskiej prowincji. Tytułowi bohaterowie to mieszkańcy niewielkiego miasteczka statystujący w kręconej tu właśnie chińskiej produkcji. To ludzie bardzo przeciętni, szarzy, niewyróżniający się niczym szczególnym. Nie są szczęśliwi, mają swoje problemy, ale pokornie znoszą trudny los. Przez ekran przewija się cała galeria różnych postaci. Każdy z bohaterów jest inny, przeżywa własne życiowe rozterki, boryka się z różnymi problemami. Statystując w filmie, próbują zabić nudę dnia codziennego i dowartościować się, a może chcą uciec od kłopotów lub po prostu znaleźć się pośród ludzi i przeżyć coś nowego. Na anons chińskich twórców melodramatu "Smutny wiatr w trzcinach" zgłasza się m. in. 51 - letnia księgowa Maria Narożna. Samotna, zgorzkniała kobieta, od ośmiu lat wdowa, której syn Olo wyjechał gdzieś do miasta i unika kontaktów z matką, widzi w statystowaniu szansę na oderwanie się choć na moment od problemów i zmartwień. Kiedyś wszystko było inaczej, promieniała szczęściem w blasku męża, znanego podróżnika i badacza. Do tej pory nie może się pogodzić z jego śmiercią, codziennie odwiedza grób, żyje w umartwieniu i bólu. Dopiero kiedy przekona się, kim jej mąż był naprawdę, zmieni swój stosunek do świata. Osamotniony i przegrany życiowo czuje się także 52 - letni miejscowy fotograf Edward Gralewski, którego żona zostawiła dla kościelnego chórzysty. Czy statystowanie odmieni jego smutny los? Z kolei 78 - letni Józef Koralik szuka ucieczki od zaborczej córki i zięcia, którzy nie rozumieją potrzeb stojącego nad grobem ojca. Mężczyzna wprawdzie jest schorowany i słaby, ale pragnie u schyłku życia poczuć się jeszcze potrzebny i doceniony. Wśród statystów jest także Szymon mieszkający wraz z cierpiącą na silną depresję i zaniki pamięci matką. Ona chciałaby, żeby syn się ożenił, ale on poświęcił swoje życie dla matki, czuje się za nią odpowiedzialny. Szymek przypadkowo znajdzie się na planie filmowym, a przygoda ze statystowaniem na zawsze odmieni jego los. Tu pozna bowiem Dorotę, skromna, cichą dwudziestolatkę, która mieszka z siostrą. Starsza od niej o 10 lat Ela opiekuje się nią od czasu tragicznej śmierci rodziców, którzy przed laty zginęli w wypadku samochodowym. Nad właściwym przebiegiem filmowych zdjęć w Polsce czuwa młoda tłumaczka, Bożena Popławska - Ochman. Pełni swoistą rolę łączniczki między kapryśnym reżyserem i jego ekipą a statystami, którzy nie mogą pojąć, dlaczego Chińczycy wybrali właśnie ich kraj. Tymczasem oni uważają Polaków za najsmutniejszy naród na świecie. A ponieważ kręcą dramat o tragicznej miłości, wszyscy statyści mają mieć ponure twarze.