Stosunki międzymiastowe/film/Stosunki+mi%C4%99dzymiastowe-2010-5049032010
pressbook
Inne
O FILMIE
Zwariowana i romantyczna, zrealizowana z sercem i z humorem komedia Stosunki międzymiastowe opowiada o tym, co może się wydarzyć, kiedy napędzany piwem i pieczonymi skrzydełkami jednonocny romans przypadkowo przerodzi się w coś więcej. Kiedy Erin i Garrett spotykają się, ich zamiarem jest spędzenie razem kilku zabawnych i zwariowanych tygodni, zanim Erin powróci na studia w San Francisco, a Garrett zostanie w Nowym Jorku. Jednakże kiedy moment wyjazdu Erin zbliża się, obydwoje uświadamiają sobie, że poczuli do siebie coś więcej oraz, że czymkolwiek to jest, nie chcą tego kończyć. Postanawiają zatem kontynuować związek na odległość. W filmie występują Drew Barrymore i Justin Long w roli pary na odległość, która swoje fantazje erotyczne spełnia przez telefon. Barrymore zdradza ? ,,spodobała mi się ta historia, ponieważ jest bardzo zabawna i seksowna, ale także niesamowicie wzruszająca. Nie mogłam przestać myśleć o tych postaciach i naprawdę byłam ciekawa, dlaczego, albo w jaki sposób, mogli lub nie mogli poradzić sobie ze swoimi problemami. Każda historia, która opowiada o zawiłych relacjach damsko-męskich w bardzo zabawny i współczesny sposób, wydaje mi się niezmiernie interesująca?. ,,Czytałem wiele komedii romantycznych ? wspomina Long ? i ta wydała mi się wyjątkowa dlatego, że była dużo bardziej naturalna i realistyczna, ale także bardzo zabawna i dynamiczna?. ,,W wyniku tego, że realizuję filmy dokumentalne, w których staram się uchwycić prawdziwe życie, chciałam wyreżyserować film, który byłby tak realistyczny, jak to tylko możliwe ? ludzie naprawdę przeklinają i otwarcie wyrażają swoje opinie? ? mówi reżyserka Nanette Burstein. ,,To była taka oryginalna historia z naturalnym wydźwiękiem. Do mnie ten materiał naprawdę przemówił i poczułam, że wiele ludzi będzie mogło się do niego odnieść?. Producent Adam Shankman zgadza się ? ,,to naprawdę realistyczne spojrzenie na problemy związków na odległość, które mogą być naprawdę trudne do pokonania, niezależnie od tego, jak bardzo tacy ludzie się uwielbiają?. Shankman, wraz ze współproducentką Jennifer Gibgot, również uznali realistyczny i dojrzały charakter komedii za innowacyjny. ,,To było bardzo ekscytujące, zarówno dla Jennifer, jak i dla mnie, ponieważ nigdy wcześniej nie braliśmy udziału w tego typu przedsięwzięciu. Przy tej okazji odkryłem, że moje poczucie humoru nieznacznie oscyluje wokół dekadencji? ? twierdzi Shankman. ,,Niesamowitą dowolność oferuje możliwość kręcenia sceny, niezależnie od tego, czy jest to scena miłosna czy scena walki, w której postaciom wolno rozmawiać w taki sposób, w jaki ludzie rozmawiają naprawdę? ? mówi Gibgot. Scenariusz jest pierwszym dziełem fabularnym Geoffa LaTulippe?a, który bez trudu znalazł inspirację. ,,To może być dla wielu ludzi szokujące, ale pomysł na tę historię powstał podczas nocy spędzonej na piciu alkoholu? ? oznajmia ze śmiertelną powagą. Razem z producentem wykonawczym Davem Neustadterem zastanawiali się nad nowymi pomysłami, kiedy Neustadter wspomniał, że właśnie zakończył związek na odległość. ,,Dave miał w zanadrzu sporo historii na temat tego, przez co przeszedł, a ponadto żaden z nas nie przypominał sobie, żeby to zagadnienie było kiedykolwiek wcześniej tematem filmu, a zwłaszcza komedii. Pomyśleliśmy, że taki film mógłby być pełen zabawnych zdarzeń i jednocześnie poruszać prawdziwie poważne kwestie, ale tylko do pewnych granic. Prawdziwe życie ma granice. LaTulippe nie miał jednak problemu z przesuwaniem tych granic, pisząc scenariusz i dialogi. Poza romansem Garrett miał jeszcze bliskie związki przyjacielskie z innymi ważnymi dla niego osobami, najlepszymi kumplami Boxem i Danem, w których role wcieliły się wschodzące gwiazdy komedii Jason Sudeikis i Charlie Day. LaTulippe stworzył dla tych postaci kilka zaskakujących i nieprawdopodobnych sytuacji. ,,To już nie są lata 50., nie boimy się widoku kobiecych kolan ani przekleństw, a jednak wydaje się, że wszystko to, co w scenariuszu jest zabawne, stało się przedmiotem krytyki? ? uśmiecha się Day. ,,To był jakiś scenariusz? Nie czytałem scenariusza? ? śmieje się Sudeikis. ,,Świat pełen jest sarkastycznych ludzi, a Geoff zdecydowanie jest jednym z nich? ? komentuje Shankman. ,,Ta historia nie jest do końca poważna, ponieważ jej bohaterowie mają poczucie ironii i wiedzą, że żyją w prawdziwym świecie i robią to, co robią prawdziwi ludzie, żeby spróbować być razem pomimo niezbyt sprzyjających okoliczności. Udaje im się nawet zachować poczucie humoru?. Producent Garrett Grant stwierdza ? ,,w obliczu dzisiejszej sytuacji ekonomicznej, trudnej przede wszystkim dla młodych ludzi nieustabilizowanych zawodowo, toczy się walka o to, żeby dać sobie radę, nie mając na to wystarczających środków. Brak możliwości podjęcia dowolnej pracy czy brak pieniędzy na częste podróże tam i z powrotem to ciężka i powszechna sytuacja?.
LUDZIE HONORU
Ekranowy flirt prawdopodobnie najważniejszy jest w komediach romantycznych, natomiast w innych filmach ma już mniejsze znaczenie. Jednak skoro twórcy filmu postanowili nadać mu komediową otoczkę, świetne porozumienie pomiędzy wszystkimi członkami obsady było kluczowe, zwłaszcza że Burstein zamierzała zachęcać do improwizacji na planie. ,,Naprawdę chciałam, żeby atmosfera była luźna i jak najbardziej realistyczna, więc wiedziałam, że będziemy musieli zatrudnić aktorów, którzy są nie tylko wybitnie uzdolnieni, ale także z natury zabawni? ? oznajmia reżyserka. ,,Wszystkie gwiazdy idealnie się z nami zgrały? ? mówi Grant w odniesieniu do najwyższej rangi obsady, którą zebrali i w której skład weszli między innymi: weteranka komedii romantycznych Drew Barrymore, Justin Long, Christina Applegate oraz aktorzy komediowi Jason Sudeikis i Charlie Day. Gibgot natomiast zauważa ? ,,ponieważ Erin i Garrett spędzają tak wiele czasu osobno, ich przyjaciele i rodzina są bardzo ważnymi postaciami. W związku z tym chcieliśmy otoczyć Drew i Justina fantastyczną obsadą drugoplanową, której członkowie wnieśliby na plan trochę humoru?. Rola przyszłej dziennikarki, Erin, wymagała od Barrymore silnej determinacji, wrażliwości, jak również błyskotliwego poczucia humoru. ,,Drew często wcielała się w role typowych amerykańskich gwiazdek uwielbianych przez publiczność, natomiast Erin ma silną wolę, przeklina, otwarcie wyraża swoje zdanie oraz świetnie odnajduje się w męskim towarzystwie. Drew odegrała tę rolę, nie tracąc przy tym ani odrobiny swojego wdzięku? ? stwierdza Burstein. ,,Erin jest bardzo silną dziewczyną. Może chodzić do barów, wygrywać w grach wideo i otaczać się samymi facetami? ? mówi Barrymore. ,,Jednak kiedyś zdarzyło jej się przedłożyć związek ponad wszystko i gorzko tego żałowała, więc nie zamierza zrobić tego po raz drugi. Bardzo podobało mi się odgrywanie postaci, która ma cięty język, jest dowcipna i szczera. Pokochałam jej brawurę?. ,,Bycie wykształconą kobietą koło 30. ciągle jeszcze uwięzioną na stażu z powodu kurczącego się rynku pracy i licznej konkurencji jest frustrujące? ? komentuje Shankman. ,,A zatem, podobnie jak wielu innych młodych profesjonalistów, Erin wychodzi po pracy, żeby odreagować. Bawi się tak samo intensywnie, jak pracuje? ? dodaje producent. ,,Myślę, że zmiana tempa podziałała na Drew ożywczo i dlatego fantastycznie odegrała tę rolę?. Ofiarą uczuć Erin jest Garrett, łowca talentów dla jednej z wytwórni muzycznych, którego pasjonuje klasyczna muzyka indyjska, ale jako pracownik tej wytwórni zmuszony jest do współpracy z dużo bardziej komercyjnymi zespołami. Garrett miewa też pewne skłonności autodestrukcyjne, które przejawia, ilekroć jest w poważnym związku. W tę postać wciela się Long, którego Shankman opisuje jako ,,zwyczajnego faceta, takiego, z którym mogą się utożsamiać inni faceci i którego bardzo lubią kobiety?. ,,Garrett w pewnym sensie tkwi w rutynie, zarówno w sferze zawodowej, jak i osobistej? ? twierdzi Long. ,,Jest kierownikiem niższego szczebla pragnącym wybić się w branży, która jego zdaniem jest skorumpowana. W dodatku właśnie rzuciła go dziewczyna, z którą spotykał się przez kilka miesięcy, ponieważ, jak zwykle, nie mógł rozpocząć kolejnego etapu. Wtedy właśnie spotyka tę dziewczynę ? tę zwariowaną, przekorną, trochę zarozumiałą dziewczynę, która jest słodka, zabawna i bardzo go intryguje ? i, uwaga: zaczynają się spotykać?. ,,Moim zdaniem zarówno Erin, jak i Garrett są naprawdę uczciwymi, niedoskonałymi postaciami? ? zauważa Shankman. ,,Czasami Garrett postępuje niewłaściwie, czasami Erin. W dodatku obydwoje są samolubni. Jednak mimo że życie oferuje im możliwość ucieczki, szczerze próbują wszystko ułożyć, zanim ocenią, czy to rzeczywiście wymaga zbyt wiele poświęcenia. Podczas gdy prawie cały film rozbawia nas do łez, wzruszające sceny z udziałem Drew i Justina dodają mu powagi?. Przez cały film Erin i Garrett są wspierani i krytykowani przez przyjaciół, a w przypadku Erin także przez rodzinę. Christina Applegate wciela się w postać Corinne, nadopiekuńczej siostry Erin, którą przerażają miłosne wybory młodszej siostry, zarówno te poprzednie, jak i te obecne. Applegate przypisała swojej postaci historię, według której ,,przez wiele żyły tylko we dwie. Pomyślałam, że być może Corinne w pewnym sensie wychowywała Erin? ? spekuluje aktorka. ,,Dlatego za wszelką cenę stara się kontrolować zarówno swoje życie, jak i siostry, chociaż ona sama także bywa troszeczkę nieokiełznana?. ,,Christina i Drew były świetne? ? oświadcza Burstein. ,,Mimo że pracowały ze sobą po raz pierwszy, miałam wrażenie, że są prawdziwymi siostrami?. Barrymore przyznaje rację. ,,Świetnie pracowało mi się z Christiną? ? mówi. ,,Niezwykle mnie inspirowała i cały czas mnie rozśmieszała?. Na przeciwległym wybrzeżu jest Garrett, któremu często towarzyszą najlepsi przyjaciele: Box i Dan, którzy lubią Erin, ale nie są przekonani, czy lubią Garretta, kiedy jest z nią, a raczej, dokładnie rzecz biorąc, kiedy po jej wyjeździe jego główną rozrywką stają się ciągłe SMS-y i rozmowy telefoniczne. W rolę Boxa, który pracuje z Garrettem w wytwórni muzycznej, wcielił się Jason Sudeikis. ,,Cyniczny i przemądrzały Box jest najlepszym przyjacielem Garretta? ? komentuje Sudeikis. ,,Boxa lekko irytuje fakt, że dzięki technologii umożliwiającej randki na odległość jego przyjaciel jest zupełnie nieobecny. Nawet jeśli są tuż naprzeciwko siebie?. Charlie Day wcielił się w rolę Dana, szczerego, ale niemądrego współlokatora i zarazem przyjaciela Garretta, który stara się urozmaicić romans Garretta, wykorzystując fakt, że ściany ich apartamentu są cienkie jak papier. Day wyjaśnia ? ,,Dan często podsłuchuje, co dzieje się w pokoju Garreta i albo komentuje przez ścianę, albo włącza muzykę, która jego zdaniem pasuje do sytuacji. Jest nie tylko przyjacielem Garretta, ale także jego DJ-em?. ,,Jason przedstawił postać Boxa z kąśliwym poczuciem humoru, a Charlie był tak samo słodki jak Dan. Tak więc aktorzy odgrywali swoje role w bardzo zabawny sposób? ? zauważa Gibgot. ,,To męskie trio było bardzo oryginalne. Dobrze się razem bawili i powstała między nimi prawdziwa więź, co według mnie ma swoje odzwierciedlenie w filmie?. Do męskiego grona aktorów dołączyli także komicy: Jim Gaffigan w roli Phila, męża Corinne, oraz Ron Livingston w roli Willa, przełożonego Garretta. ,,Mieliśmy wspaniałą obsadę? ? cieszy się Burstein. ,,Okazali się nawet bardziej zabawni, niż przewidywałam. Ponieważ to był mój pierwszy film fabularny, czułam, że mam ogromne szczęście?.
ZA HORYZONTEM
Sceny filmu Stosunki międzymiastowe kręcone były w Nowym Jorku i okolicach, natomiast po zakończeniu głównej produkcji nakręcone zostały niezbędne ujęcia w San Francisco. ,,Ponieważ film opowiada o związku na odległość miasta, w których żyją bohaterowie, muszą stać się dla nich schronieniem? ? twierdzi Shankman. ,,Zawsze uwielbiałem historie miłosne, których akcja rozgrywa się w Nowym Jorku i San Francisco. Możesz czuć się samotny i jednocześnie być częścią społeczności, ponieważ gdziekolwiek jesteś, otacza cię życie?. Żeby oddać ten klimat, Burstein pracowała z operatorem zdjęć Erikiem Steelbergiem, scenografem Kevinem Kavanaughem i projektantką kostiumów Catherine Marie Thomas. Wiele scen z Nowego Jorku nakręcono w różnych zakątkach Central Parku. Najważniejsze sceny nagrywane były w popularnych miejscach, takich jak: Sheep?s Meadow, Literary Walk na południu Mall i Lake przy Boathouse, gdzie Barrymore, Long, Sudeikis i Day weszli razem do jednej z upragnionych łodzi. Burstein postanowiła wykorzystać umiejętności, które zdobyła jako dokumentalistka, i zebrała niewielką ekipę, żeby nakręcić kilka niekonwencjonalnych scen z udziałem Erin i Garretta. ,,Chcieliśmy pokazać, jak zakochują się w sobie na przestrzeni kilku randek, więc poszliśmy i nakręciliśmy trochę materiału w wysokiej rozdzielczości bez Scenariusza na terenie Coney Island i Chinatown? ? relacjonuje reżyserka. Ekipa i aktorzy przez pewien czas pozostawali niezauważalni, aż do momentu, kiedy tłumy ludzi zaczęły się nimi interesować i rozpoznawać Barrymore i Longa. Akcja toczyła się w The Half King, śródmiejskim barze należącym między innymi do Burstein, w którym filmowa Erin pracowała jako kelnerka i który podczas produkcji stał się ulubionym miejscem spotkań członków obsady i ekipy. Sceny kręcono także w przynajmniej 11 innych barach i restauracjach, położonych w różnych miejscach między Upper West a Lower East oraz na Brooklynie. Niektóre sceny wewnętrzne powstały w Hellgate Studios w dzielnicy Queens, gdzie Kavanaugh i jego zespół stworzyli kilka scenerii: apartament Garretta i Dana, łącznie z sypialnią Garretta, której wystrój daje Danowi pierwszą okazję do muzycznej oprawy spotkania Garretta i Erin, solarium, w którym Garrett stara się ożywić swoją bladą, typową dla wschodniego wybrzeża karnację oraz sypialnię Erin w domu jej siostry w San Francisco. Resztę mieszkania z San Francisco nagrywano w Riverdale w Nowym Jorku, gdzie wnętrze podmiejskiego lokalu Corinne i Phila nakręcono w wolnostojącym domu. Akcja rozgrywała się także w popularnych miejscach, takich jak: lotnisko JFK, które zastąpiło również lotnisko Oakland, Chelsea Piers, gdzie chłopcy ćwiczą grę w golfa oraz college Pratt Institute, którym zastąpiono Uniwersytet Stanford. W produkcję zaangażowano też dwie redakcje prasowe. Siedziby New York Daily News posłużyły jako San Francisco Chronicle, a redaktor naczelny tej gazety wystąpił w specjalnej scenie. Biura agencji prasowej Associated Press (AP) zastąpiły fikcyjne biura New York Sentinel, gdzie Erin pracuje jako stażystka. Po raz pierwszy w historii produkcja filmu odbywała się w siedzibach legendarnych grup medialnych, które na czas kręcenia filmu pozostały otwarte. W tle niektórych ujęć widać nawet pracujących ciężko prawdziwych członków personelu AP. ,,Mieliśmy szczęście, że filmowaliśmy Nowy Jork latem? ? mówi Grant. ,,Pogoda była wspaniała, a to miasto jest takie widowiskowe i stylowe. Nie musieliśmy nic robić, żeby pięknie wyglądało, ponieważ ono takie już na nas czekało?. Członkowie obsady i ekipy filmowej wiele czasu spędzili wspólnie w różnych śródmiejskich lokalach, jedząc i pijąc cieszące się dobrą sławą potrawy i napoje. ,,W pewnym momencie wszyscy zaczęli mówić: ?dobrze, koniec z jedzeniem, musimy w tej chwili przestać jeść?? ? śmieje się. ,,To była świetna zabawa?.
WYRZUTKI
Muzyka w Stosunkach międzymiastowych także dostarcza rozrywki. Twórcy filmu byli bardzo zadowoleni, że trafili na zespół The Boxer Rebellion, który w tej historii odgrywa rolę nieokreślonej i nieznanej grupy muzycznej, na której koncert Erin zabiera Garretta, kiedy ten jest u niej w San Francisco. Gitarzysta Todd Howe, basista Adam Harrison, perkusista Piers Hewitt i wokalista Nathan Nicholson tworzą brytyjski zespół muzyczny, który zarówno w życiu, jak i w filmie nie jest związany z żadną wytwórnią. Zespół trafił na plan filmu za pośrednictwem pracownika New Line Cinema, który widział ich występ w Los Angeles. Twórcy filmu początkowo myśleli, że będą musieli zatrudnić aktorów, którzy stworzą fikcyjny zespół grający z playbacku i to odkrycie nimi wstrząsnęło. Zespół grał na żywo podczas pracy na planie, dając w ten sposób realistyczny wydźwięk scenom i autentyczny koncertowy klimat aktorom. ,,Jestem bardzo szczęśliwa, że zespół The Boxer Rebellion wystąpił w moim filmie? ? mówi Burstein. ,,Mają taki oryginalny głos i bardzo filmowe brzmienie. Kiedy ich usłyszałam, mogłam sobie ciągle wyobrażać sceny z ich piosenkami?. Członkowie zespołu przyzwyczajeni są do tworzenia muzyki na potrzeby występów na scenie i proces pisania piosenek do filmu uznali za trochę odmienny. ,,Jest dużo wytycznych? ? stwierdza Nicholson. ,,Na przykład musieliśmy przedłużyć wstęp do utworu, który wykonywaliśmy podczas filmowego koncertu, tak aby mógł tam wejść dialog?. Mimo wszystko członkowie zespołu stanęli na wysokości zadania. Hewitt zauważa ? ,,zazwyczaj kiedy piszemy, nie mamy scenariusza narzucającego nam temat lub tonację ani nikogo mówiącego: ?zrób trochę więcej tego albo trochę mniej tamtego?, więc jest to zupełnie inny sposób pisania. Jednak to była miła odmiana?. Poza pisaniem piosenek i obserwowaniem tego, co dzieje się na planie, podobało im się występowanie przed kamerą. ,,Nigdy nie pomyślałbym, że będziemy mieli szansę wystąpić w filmie. Było naprawdę fantastycznie? ? mówi Howe. ,,To było wspaniałe doświadczenie i zarazem świetna reklama dla naszego zespołu? ? dodaje Nicholson. ,,To prawda ? do tej pory nasze twarze pojawiały się tylko w radiu? ? żartuje Harrison.
NIEKOŃCZĄCA SIĘ MIŁOŚĆ
Podobnie jak wiele par stawiających czoła rozłące bohaterowie Stosunków międzymiastowych starają się nie utracić poczucia humoru ani uczuć, które uwalniają kiedy są razem. ,,Mimo że Erin i Garrett dzieli tysiące mil, chcieliśmy mieć pewność, że nie rozdzieliliśmy ich serc ani poczucia humoru? ? mówi Drew Barrymore. ,,Staraliśmy się zawsze to okazywać?. Justin Long przyznaje rację, dodając: ,,częścią przesłania dla mnie i mam nadzieję, że także dla widzów jest to, że film w ogóle nie zwalnia tempa, tak samo jak związki i tak samo jak życie?. Producent Adam Shankman twierdzi ? ,,myślę, że widzowie naprawdę zobaczą w tych bohaterach siebie, swoich przyjaciół, chłopaków albo dziewczyny. Film jest uczuciowy, szczery i przede wszystkim zabawny?. Reżyserka Nanette Burstein mówi ? ,,Uważam, że to jest zabawnie szczera komedia o wyzwaniach i problemach związku na odległość, starająca się podsumować życie, a konkretnie karierę i miłość człowieka, który ma 30 lat i czuje, że powinien mieć już jakiś plan. To jest przeciwstawienie kariery i miłości oraz humorystyczne spojrzenie na to, która siła może na końcu zwyciężyć?.
INFORMACJE O OBSADZIE
DREW BARRYMORE (Erin) ? widzowie uwielbiają ją już od prawie 30 lat. Odnosi też sukces, stając po drugiej stronie kamery jako producentka we własnej wytwórni Flower Films, która wyprodukowała takie hity, jak: Kobiety pragną bardziej, Ten pierwszy raz i 50 pierwszych randek oraz filmy akcji: Aniołki Charliego i Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość. Drew Barrymore nie tylko wyprodukowała filmy o Aniołkach Charliego, które razem zarobiły na całym świecie ponad pół miliarda dolarów, ale także sama w nich wystąpiła u boku Cameron Diaz i Lucy Liu. Niedawno Barrymore otrzymała Złoty Glob i nagrodę Screen Actors Guild, a także była nominowana do nagrody Emmy za rolę w produkcji HBO Szare ogrody u boku Jessiki Lange. Uznanie krytyków i publiczności zdobyła rolami w wielu komediach, takich jak: Kobiety pragną bardziej z Jennifer Aniston, Benem Affleckiem i Scarlett Johansson; Miłosna zagrywka, w reżyserii braci Farrellich, w której wystąpiła razem z Jimmym Fallonem; uznana biograficzna satyra George?a Clooney?a Niebezpieczny umysł z Samem Rockwellem; Chłopaki mojego życia w reżyserii Penny Marshall; Od wesela do wesela i 50 pierwszych randek z Adamem Sandlerem; Miłość i frytki z Luke?iem Wilsonem; oraz Ten pierwszy raz ? debiut Barrymore jako producentki; Prosto w serce z Hugh Grantem; a także dramat Pokerowy blef w reżyserii Curtisa Jansona. Użyczyła też swojego głosu do filmów animowanych Beverly Hill Chihuahua i Ciekawski George. Ostatnio Barrymore zadebiutowała w roli reżysera komedią Dziewczyna z marzeniami o zawodach roller derby, w której występuje razem z Ellen Page i Juliette Lewis. Zagrała też niedawno w filmie Wszyscy mają się dobrze z Robertem de Niro, Kate Beckinsale i Samem Rockwellem. Barrymore zadebiutowała w wieku 5 lat w trillerze z 1980 roku pt. Odmienne stany świadomości. Jednakże jej zniewalającym występem była rola przedwcześnie dojrzałej Gertie w przeboju kinowym E.T. Stevena Spielberga z 1982 roku, dzięki któremu młoda aktorka została wprost rzucona w wir sławy. Następnie zagrała w trillerze Podpalaczka oraz komedii Różnice nie do pogodzenia, za którą została nominowana do Złotego Globu w kategorii Najlepsza aktorka drugoplanowa. Jej pozostałe liczne sukcesy to między innymi napisane przez Stephena Kinga Oko kota, Far from Home, Trujący bluszcz, Guncrazy ? Zawsze strzelaj dwa razy, za który otrzymała kolejną nominację do Złotego Globu w kategorii Najlepsza Aktorka, Wystrzałowe dziewczyny, Chłopaki na bok Herberta Rossa, Szalona miłość, Batman Forever, Wszyscy mówią: kocham cię Woody?ego Allena, Długo i szczęśliwie Andy?ego Tennanta oraz Krzyk ? horror Wesa Cravena, którego pierwsza część zapoczątkowała ogromny sukces całej serii. JUSTIN LONG (Garrett) okazał się jednym z najbardziej pożądanych aktorów Hollywoodu. Niedawno zakończył udział w produkcji The Conspirator w reżyserii Roberta Redforda, która zadebiutuje podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto. Long gra w filmie u boku Robin Wright, Jamesa McAvoya oraz Evan Rachel Wood. Wcześniej można go było oglądać w Youth in revolt z Michaelem Cerą i Steve?em Buscemim. W 2009 roku Long pojawił się w wielu filmach, w tym w adaptacji popularnej książki ?Kobiety pragną bardziej? jako członek obsady u boku Bena Afflecka, Jennifer Aniston, Drew Barrymore, Ginnifer Goodwin oraz Scarlet Johansson; w roli głównej z Alison Lohman we Wrotach do piekieł Sama Raimiego; Zack i Miri kręcą porno; Funny people oraz Słodkiej zemście. Zagrał również w Szklanej pułapce u boku Bruce?a Willisa oraz użyczał swojego głosu w hitach Alvin i wiewiórki, Alvin i wiewiórki 2, a także Lemowi w animacji Planeta 51. Long rozpoczął swoją przygodę w świecie komedii jako członek grupy komediowej Laughingstock z Vassar College, co doprowadziło go do pierwszych ról w takich filmach, jak Kosmiczna załoga oraz Smakosz. Następnie przerzucił się na mały ekran, gdzie zagrał w dziwacznym serialu NBC pt. Ed i odważył się zagłębić w świecie niekonwencjonalnych komedii, dzięki czemu odniósł swój pierwszy sukces kasowy w Zabawach z piłką. Później brał udział w komediach, takich jak wyprodukowany przez Toma Shadyaca Przyjęty oraz Sztuce zrywania z Vincem Vaughnem i Jennifer Aniston. Można go było także zobaczyć u boku Steve?a Zahna w Dzikich łowach produkcji Adama Sandlera. Zagrał również epizod w Wild West Comedy Show Vince?a Vaughna. Poza karierą filmową Long wyrobił sobie znane nazwisko, odtwarzając rolę ?Mac Guya? w reklamach Apple Mac kontra PC. CHARLIE DAY (Dan) jest aktorem, pisarzem i producentem, którego talent komediowy pozwolił mu zyskać ogólnoświatowe poparcie krytyków i fanów. Oprócz grania swojej obecnej roli w serialu U nas w Filadelfii, Day to także pisarz i producent wykonawczy. Serial stworzył, współpracując z przyjaciółmi: Robem McElhenneyem i Glennem Howertonem. Premiera szóstego sezonu U nas... będzie miała miejsce we wrześniu na kanale FX. Urodzony w dzielnicy Bronx w Nowym Jorku Day swoją karierę aktorską rozpoczął na scenie. Przez cztery lata występował podczas Williamstown Theatre Festival, a następnie grał główną rolę w ?Dead end? w Huntington Theatre w Bostonie. Day wielokrotnie pojawiał się w serialu NBC Brygada ratunkowa, zagrał również główną rolę w serialu komediowym Luis kanału FOX. Można go było oglądać także w serialu telewizyjnym NBC wyreżyserowanym przez Jamesa Burrowsa pt. Wszystko w rodzinie oraz innych: Reno 911! na antenie Comedy Central, Prawo i porządek stacji NBC, a także Mary i Rhoda kanału ABC z Mary Tyler Moore w roli głównej. Nadchodzące projekty fabularne z udziałem Daya to komedia Setha Gordona Horrible bosses z Jennifer Aniston, Jasonem Batemanem, Jamiem Foxxem i Jasonem Sudeikisem. Film studia New Line Cinema ma wejść na ekrany latem 2011. JASON SUDEIKIS (Box) zyskał sławę dzięki weekendowej imprezie Saturday Night Live kanału NBC, jednak bardzo szybko popularność przynosi mu praca na dużym ekranie. Niedawno zagrał u boku Jennifer Aniston i Gerarda Butlera w komedii romantycznej Dorwać byłą w reżyserii Andy?ego Tennanta. Tej jesieni rozpocznie się szósty sezon Saturday Night Live z jego udziałem. Przed Sudeikisem kilka premier filmowych, w tym komedia Hall pass braci Farrellich na początku roku 2011, w której zagra z Owenem Wilsonem, Christiną Applegate i Jenną Fischer. Obecnie nagrywa obraz Horrible bosses w reżyserii Setha Gordona, którego premierę zaplanowano na lato 2011. Pojawi się tam u boku Jennifer Aniston, Colina Farrella, Jasona Batemana i Jamiego Foxxa. Debiut Sudeikisa w świecie filmów fabularnych to niezależna komedia Davida Waina Jak złamać 10 przykazań, którą nagrywał w czasie przerwy w pierwszym sezonie Saturday Night Live. Premiera filmu miała miejsce na Festiwalu Filmowym Sundance w 2007. W tym samym roku Sudeikisa można było oglądać w dwóch innych indyjskich premierach: Uwaga Violet Paula Sotera z Cillianem Murphym i Lucy Liu wyświetlonego podczas Tribeca Film Festival, a także obrazu Bill z Aaronem Eckhartem i Jessicą Albą podczas Festiwalu Filmowego w Toronto. W 2008 można było zobaczyć Sudeikisa w trzech dużych produkcjach, najpierw w komedii o koszykarzach Semi-Pro: Drużyna marzeń? Willa Ferrella. Później zagrał z Cameron Diaz i Ashtonem Kutcherem w komedii romantycznej Co się zdarzyło w Las Vegas, która odniosła wielki sukces oraz w filmie Rocker z Rannem Wilsonem i Christiną Applegate. Sudeikis dorastał w Kansas, jednak swoją karierę komediową rozpoczął w Chicago, gdzie występował z grupą The Second City National Touring Company z teatru Improv Olympic. Grał także w Annoyance Theater oraz teatrze Boom Chicago w Amsterdamie, po czym przeprowadził się do Nevady, gdzie został współzałożycielem grupy komediowej The Second City Las Vegas. W 2003, za namową wujka aktora George?a Wendta, wysłał próbkę swojej twórczości do producentów Saturday Night Live, którzy początkowo zatrudnili go na stanowisku pisarza. Dwa lata później stanął po drugiej stronie kamery i dołączył do obsady SNL. W telewizji uznanie przyniósł mu wieloodcinkowy serial komediowy NBC Rockefeller Plaza 30, gdzie wciela się w rolę obiektu uczuć Liz Lemon granej przez Tinę Fey. Obecnie Sudeikis użycza swojego głosu dwóm bohaterom animowanego serialu komediowego kanału FOX pt. The Cleveland Show, którego twórcą jest Seth MacFarlane. CHRISTINA APPLEGATE (Corinne) zjednała sobie widzów i zyskała uznanie dzięki energii i wszechstronności w teatrze, filmie i telewizji. Obecnie użycza głosu Catherine w oczekiwanym filmie Psy i koty: Odwet Kitty, a niedawno podkładała swój głos Brittany ? bohaterce hitu kinowego Alvin i wiewiórki 2. Wkrótce będzie można zobaczyć Applegate na dużym ekranie w komedii Hall pass braci Farrellich z Owenem Wilsonem, Jasonem Sudeikisem i Jenną Fischer. Za tytułową rolę w odnoszącym sukcesy serialu ABC Kim jest Samantha?, Applegate otrzymała dwie nominacje do nagrody Emmy, trzy do nagrody SAG Award?, dwie do Złotych Globów oraz po jednej nominacji do Satellite Award i Prism Award. Applegate była również producentem i już w trakcie pierwszego sezonu otrzymała People?s choice Award w kategorii Najlepsza nowa komedia. Applegate zaskarbiła sobie uznanie takimi filmami, jak: Rocker w reżyserii Petera Cattaneo, w którym zagrała z Rainnim Wilsonem; Przetrwać święta Mike?a Mitchella; komedii Legenda telewizji z Willem Ferrellem; chwalonym przez krytyków występie u boku Cameron Diaz i Selmy Blair w nietypowej komedii romantycznej Ostrożnie z dziewczynami; Wonderland; Szkoła stewardes z Gwineth Palthrow; Nie mów mamie, że niania nie żyje Stephena Hereka. Applegate po raz pierwszy przykuła uwagę w roli seksownej i sarkastycznej Kelly Bundy w serialu Świat według Bundych. Po niezwykle udanych jedenastu sezonach kontynuowała swoją karierę telewizyjną we własnej komedii stacji NBC pt. Jej cały świat. W 1999 ten wysoko oceniony serial przyniósł Applegate People?s Choice Award i nominację do Złotego Globu. W roku 2004 powróciła do telewizji jako gość w serialu Przyjaciele, gdzie wcieliła się w rolę młodszej siostry Rachel ? Amy, a za swój błyskotliwy występ otrzymała nagrodę Emmy i kolejną nominację rok później. W 2005 została nominowana do Tony Award oraz Drama Desk Award za broadwayowski debiut w roli Charity Hope Valentine we wznowieniu musicalu ?Słodka Charity?. Jej inne sukcesy na scenie to między innymi występ w produkcji z Los Angeles Johna Cassavetesa ?The third day? z Geną Rowlands, ?The axeman?s jazz?, ?Nobody leaves empty handed?, ?The run-through? i ?The garss harp?. W 2008, gdy w wyniku wykonanego z polecenia lekarza wczesnego rezonansu magnetycznego zdiagnozowano u Applegate raka piersi, założyła ona fundację Right Action for Women, żeby mówić kobietom o tym, co oznacza być w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na raka piersi oraz zachęcić je do rozmów z lekarzem na temat odpowiednich badań. Right Action for Women zapewnia pomoc osobom z grupy wysokiego ryzyka nieposiadającym ubezpieczenia lub płynności finansowej na pokrycie kosztów związanych z badaniami. Applegate od dawna wspiera kobiety chore na raka ? w 2003 i 2009 roku była ambasadorem Lee National Denim Day, jednej z największych w kraju jednodniowych zbiórek pieniędzy na rzecz walki z rakiem piersi. JIM GAFFIGAN (Phil) to prawdziwe, potrójne zagrożenie dla komików, a to za sprawą jego osiągnięć kabaretowych, aktorskich i pisarskich. Uwielbiany przez szeroką publiczność Gaffigan udowadnia, że jest niezwykle utalentowany. Dzięki pomysłowemu i spokojnemu stylowi znajduje się dziś pośród pięciu odnoszących największe sukcesy objazdowych komików w kraju. Jego występ w programie Comedy Central pt. Beyond the Pale z 2006 sprzedał się w ponad 150 tys. egzemplarzy płyt DVD i ponad 170 tys. płyt CD, za co został nagrodzony platynową płytą. Gaffigana będzie można niedługo oglądać na dużym ekranie u boku Emmy Roberts i Zacha Galifianakisa w dramacie komediowym It?s kind of a funny story opartym na powieści Neda Vizziniego. Pojawi się również w trillerze komediowym Salvation Boulevard wchodzącym na ekrany w 2011, w którym zagra z Edem Harrisem i Piercem Brosnanem. Ostatnio można go było zobaczyć w filmie Sama Mendesa Para na życie z Johnem Krasinskim i Maggie Gyllenhaal, a także w 17 Again z Zackiem Efronem. Wziął również udział w takich obrazach, jak: Guru miłości; Dziś 13, jutro 30; Straż wiejska; Złoto pustyni oraz filmach niezależnych: czarnej komedii Czuwanie przed końcem i Nowym, lepszym świecie przedstawiającym rozmyślania na temat następstw wydarzeń z 11 września. Talent Gaffigana pozwolił mu na niezliczone występy w programie stacji CBS Late Show with David Letterman oraz kanału NBC Late Night with Conan O?Brien. Jest pomysłodawcą, współautorem i głosem wszystkich postaci z Pale Force, duetu superbohaterów walczących z przestępczością, który stworzył z O?Brienem dla strony NBC.com. To pokazywany co tydzień w internecie serial animowany, którego odcinki premierowe można było oglądać raz w miesiącu w Late Night z udziałem Gaffigana. Ten składający się z 40 odcinków serial otrzymał nominację do nagrody Emmy w kategorii Broadband oraz do Webby Award. W 2008 Gaffigan zakończył serię występów na żywo Comedy Central ? ?Gaffigan: The Sexy Tour?, w czasie której wystąpił 50 razy przed pełną salą w 25 miastach, z punktem kulminacyjnym w Paramount Theatre w Austin w Teksasie, gdzie nagrany został kolejny specjalny program Comedy Central pt. King Baby. Gościnne występy Gaffigana w telewizji to między innymi kultowy hit stacji HBO Flight of the Concords, Różowe lata 70-te, Seks w wielkim mieście, The Ellen Show, Brygada ratunkowa oraz wszystkie trzy wariacje Prawa i porządku. Często doceniano jego liczne, nagradzane kampanie reklamowe: EBAY, Sierra Mist, ESPN, Saturn i Rolling Rock, dzięki czemu w 1999 otrzymał tytuł ?Sprzedawcy Roku? magazynu BusinessWeek. RON LIVINGSTON (Will) jest doskonale znany ze swojej działalności filmowej i telewizyjnej; obecnie można go zobaczyć u boku Steve?a Carella i Paula Rudda w komedii Dinner for Schmucks. Ostatnio pojawił się w romansie Zaklęci w czasie oraz serialu science fiction Defying Gravity. Livingston był nominowany do Złotego Globu za grę w nagrodzonym miniserialu HBO pt. Kompania braci. Godny zapamiętania jest również jego udział w serialach, które stały się hitami ? Seksie w wielkim mieście oraz Kancelarii adwokackiej. Jego dorobek telewizyjny obejmuje także mini serial kanału TNT ? Marzenia i koszmary oraz serial kanału Fox ? Standoff. Livingstone brał również udział w różnorodnych filmach, które osiągnęły wielki sukces, w tym docenionych filmach niezależnych, takich jak Cooler, którego premiera odbyła się podczas festiwalu filmowego Sundance w 2003 i którym rozpoczął się festiwal filmowy w Los Angeles, komedia Spike?a Jonze?a pt. Adaptacja z Nicolasem Cage?em i Maryl Streep, kultowy klasyk Mike?a Judge?a z 1999 ? Życie biurowe, w którym zagrał z Jennifer Aniston oraz Swingers z Jonem Favreau i Vincem Vaughnem. Ponadto był współproducentem filmu Music Within, w którym również zagrał i za który otrzymał nagrodę publiczności na festiwalach filmowych AFI Dallas i Palm Springs w 2007 roku. Inne sukcesy filmowe Livingstone?a to Obcy krewni, Pretty Persuasion z Evan Rachel Wood, Zimowe przesilenie z Anthonym La Paglią i Allison Janney oraz Na skrzydłach anioła z Vanessą Redgrave. W 2007 Livingstone wziął udział w światowej premierze sztuki ?In a dark, dark house? Neila LaBute?a wystawianej poza Broadwayem.
INFORMACJE O TWÓRCACH
NANETTE BURSTEIN (reżyserka) to uznana reżyserka i producentka, znana przede wszystkim jako wielokrotnie nagradzana autorka filmów dokumentalnych. W 2000 roku Burstein była nominowana do Oscara w kategorii Najlepszy film dokumentalny oraz do nagrody ?Prawdziwsze od fikcji? Independent Spirit Awards. Zdobyła również nagrodę Directors Guild of America (DGA) w kategorii najlepsze osiągnięcie reżyserskie za film On the Ropes. Film ten zdobył również Special Jury Prize na festiwalu filmowym w Sundance w 1999 roku. Do Sundance Burstein wróciła w 2008 roku z filmem American Teen, za który otrzymała nagrodę za najlepszą reżyserię dokumentu. Otrzymała również nominację do nagrody Emmy w 2008 roku za dokument telewizyjny NY77: The Coolest Year in Hell, który wyreżyserowała oraz którego była producentem wykonawczym. Wśród pozostałych osiągnięć reżyserskich Nanette Burstein wymienić można głośny dokument To rola dla niego, jak również mini serial telewizyjny Say it loud: a celebration of black music in America. Burstein była także producentem wspomnianych filmów oraz producentem wykonawczym komedii American shopper i seriali Autobiography i Film school. Obok filmów dokumentalnych Burstein reżyseruje również reklamy telewizyjne, w tym kampanie firm Nike i Sprint. Burstein studiowała film w Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim. Obecnie mieszka na Brooklynie i jest współwłaścicielką baru na Manhattanie o nazwie ?The Half-King?. ADAM SHANKMAN (producent) jest wszechstronnym twórcą filmów, który osiągał sukces jako reżyser, producent i choreograf. Był współproducentem i głównym choreografem ceremonii wręczenia Oskarów w 2010 roku. Produkcje telewizyjne zdobyły w ostatnim czasie rekordową liczbę 12 nominacji do nagrody Emmy, w tym dwie dla Shankmana za produkcję i choreografię. Shankman oraz jego siostra, Jennifer Gibgot, kierują firmą Offspring Entertainment, która jest obecnie zaangażowana w wiele projektów na różnych stadiach produkcji i rozwoju. Pod szyldem Offspring Entertainment Shankman był wcześniej producentem filmu Step up: taniec zmysłów, który wyreżyserowała jego współchoreograf Anne Fletcher, oraz jego świetnych kontynuacji ? Step Up 2, i Step Up 3D w reżyserii Jona Chu, a także thrillera Przeczucie z Sandrą Bullock. Na Shankmana czeka musical rockowy ?Rock of Ages?, który wyreżyseruje i wyprodukuje pod szyldem Offspring Entertainment. Również pod szyldem Offspring ma on być reżyserem i producentem Sinbada oraz producentem filmu Tink, w którym główną rolę zagra Elizabeth Banks. W lipcu 2007 roku Shankman był reżyserem i producentem wykonawczym filmu Lakier do włosów, adaptacji filmowej broadwayowskiego musicalu, zdobywcy nagrody Tony. Film otrzymał trzy nominacje do Złotych Globów, w tym w kategorii Najlepszy film ? komedia lub musical. Co więcej znakomici aktorzy grający w filmie zdobyli nagrodę Critics? Choice Award dla najlepszej obsady. Kariera reżyserska Shankmana rozpoczęła się w 2001 roku jego debiutanckim filmem Powiedz tak. Rok później wyreżyserował melodramat Szkoła uczuć. Jego kolejne filmy to Wszystko się wali, Pacyfikator oraz Fałszywa dwunastka II. Wśród ostatnich filmów Shankmana są kasowe hity 17 Again, którego był producentem oraz Opowieści na dobranoc, który wyreżyserował. Zanim rozpoczęła się reżyserska i producencka kariera Shankmana, należał on do czołowych choreografów przemysłu rozrywkowego pracujących przy komediach tanecznych i fizycznych. Odcisnął on twórcze piętno na wielu znanych komediach, dramatach, thrillerach i filmach animowanych. Jego projekty sięgają od Rodziny Addamsów do Boogie Nights, Małżeńskiej rapsodii i Flinstonów, za których był nominowany do nagrody Bob Fosse Award. Ponadto Shankman był choreografem teledysków Whitney Houston, zespołu The B-52s, Barry?ego White?a, Aarona Neville?a, grupy Chic i Stevie?ego Wondera. Jest także jurorem hitowego reality show telewizji Fox So You Think You Can Dance (amerykańska wersja You Can Dance ? Po prostu tańcz). Pochodzący z Los Angeles Shankman pokochał teatr we wczesnym wieku. Po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie uczęszczał do Juilliard School. Po tym, jak spędził pięć lat jako aktor i tancerz na scenach Nowego Jorku oraz teatru regionalnego, Shankman wrócił do Los Angeles, gdzie zaczął tańczyć w teledyskach takich artystów, jak Paula Abdul czy Janet Jackson. Wystąpił również na ceremonii rozdania Oskarów w 1989 roku. JENNIFER GIBGOT (producentka) rozpoczęła karierę producencką w 1995 roku od prowadzenia firmy Tapestry Films. Podczas trwającej osiem lat pracy stworzyła liczne projekty i wyprodukowała takie popularne filmy, jak Cała ona czy Powiedz tak z Jennifer Lopez i Matthew McConaughey?em. Gibgot wynajęła swojego brata, Adama Shankmana, który był już uznanym choreografem, by poprowadził Powiedz tak, co rozpoczęło jego karierę reżyserską. Ostatnio współpracowała z nim przy 17 Again, Opowieściach na dobranoc oraz Step Up 3D. W 2003 roku Gibgot i Shankman utworzyli Offspring Entertainment i podpisali umowę gwarantującą pierwszeństwo produkcji w studiu Walta Disneya. Gibgot została później producentem wykonawczym wyreżyserowanych przez Shankmana filmów ? Pacyfikatora oraz komedii rodzinnej Fałszywa dwunastka II. Gidgot i Shankman byli ponadto producentami świetnego filmu tanecznego Step Up: Taniec zmysłów oraz jego jeszcze głośniejszej kontynuacji Step Up 2. Pod szyldem Offspring Gibgot i Shankman byli producentami wykonawczymi niezwykle popularnego musicalu ?Lakier do włosów?, który osiągnął liczne sukcesy, m.in. otrzymał nominację do Złotych Globów w kategorii Najlepszy film ? komedia lub musical. W tym roku, oprócz Step Up 3D, firma stworzyła również film na podstawie książki Nicholasa Sparksa pt. Ostatnia piosenka z Miley Cyrus w roli głównej. Wśród projektów w fazie rozwoju są ?Rock of Ages?, Tink oraz nowa wersja kultowej opowieści Sinbad. GARRETT GRANT (producent) był producentem wykonawczym czterech ostatnich filmów reżysera Adama Shankmana, w tym hitu kasowego ?Lakier do włosów?, który zarobił ponad 200 milionów dolarów na całym świecie, co uczyniło go czwartym musicalem w historii, jeśli chodzi o przychody. Ich pozostałe trzy hity kasowe to Opowieści na dobranoc z Adamem Sandlerem, Pacyfikator z Vinem Dieselem oraz Fałszywa dwunastka II ze Stevem Martinem. Grant był również producentem wykonawczym filmu Stare wygi z Johnem Travoltą i Robinem Williamsem. Grant był współproducentem Magicznych butów oraz producentem liniowym Upalnego lata. Ponadto był również kierownikiem produkcji przy filmie Charlie Cykor oraz nadzorował produkcję filmu Wielki Biały Ninja. Grant rozpoczął karierę kierownika planu przy filmie Głupi i głupszy, pracując z reżyserami Bobbym i Peterem Farelly. Oprócz tego był współproducentem i/lub kierownikiem produkcji, kierownikiem zmiany bądź kierownikiem planu przy ośmiu innych filmach: Olimpiada, Skazani na siebie, Płytki facet, Osmosis Jones, Powiedz, że to nie tak, Ja, Irena i ja, Sposób na blondynkę oraz Kręglogłowi. GEOFF LATULIPPE (scenarzysta) debiutuje w filmie fabularnym przy Stosunkach międzymiastowych. Obecnie pracuje nad kilkoma projektami, w tym nad horrorem komediowym Breathers: a zombie?s lament, opartym na powieści S.G. Browne?a, którego producentem jest Diablo Cody. Latulippe jest absolwentem James Madison University School of Media Arts & Design w Harrisonburgu w stanie Virginia. DAVE NEUSTADTER (producent wykonawczy) pracuje jako dyrektor ds. rozwoju w New Line od 2007 roku. Obecnie jest tam kierownikiem produkcji, który w ostatnim czasie zajmuje się współczesną przeróbką znanego klasycznego horroru Koszmar z ulicy Wiązów z Jackie Earle Haleyem jako Freddy Krueger. Neustadter rozpoczął karierę w New Line w 2003 roku jako asystent w wydziale rozwoju, a następnie jako asystent wykonawczy Richarda Brenera. Jest absolwentem Indiana University. RICHARD BRENER (producent wykonawczy) jest weteranem studia New Line Cinema od ponad dziesięciu lat, obecnie także prezesem ds. produkcji. W czasie piastowania tego stanowiska w New Line Brener nadzorował produkcję i był producentem wykonawczym wielu filmów w studiu, które odniosły ogromny sukces, w tym takich hitów, jak: Seks w wielkim mieście, seria Harold i Kumar, Polowanie na druhny, Austin Powers i Złoty Członek, Od wesela do wesela, Sposób na teściową oraz seria Oszukać przeznaczenie. Inne popularne produkcje, nad którymi pracował Brener, to Efekt motyla i Ryzyko. Ostatnio był producentem wykonawczym zarówno Seksu w wielkim mieście 2, jak i Koszmaru z ulicy Wiązów. Obecnie pracuje nad produkcją komedii romantycznej New Year?s Eve. Brener dołączył do studia jako pracownik tymczasowy w 1995 i szybko awansował ze stanowiska redaktora w dziale scenariuszy na stanowisko starszego prezesa. W czasie swojej kariery Brener nadzorował relacje studia z czołowymi gwiazdami ? Adamem Sandlerem, Benem Stillerem i nieżyjącym już Tedem Demmem. Brener urodził się i wychował w Short Hills w New Jersey, w 1994 uzyskał tytuł licencjata na wydziale historii Uniwersytetu Yale. MICHAEL DISCO (producent wykonawczy) menedżer ds. rozwoju współpracujący ze studiem New Line Cinema od 2000 roku, obecnie również wiceprezes ds. produkcji w studiu. Disco wyprodukował ostatnio komedię romantyczną Walentynki, która okazała się hitem. Wcześniej, pracując przy produkcjach Słaby punkt, Lakier do włosów, Harold i Kumar uciekają z Guantanamo, Podróż do wnętrza ziemi, Cztery gwiazdki, Kobiety pragną bardziej, pełnił funkcję dyrektora ds. rozwoju oraz dyrektora artystycznego. Obecnie zajmuje się fantastycznym filmem przygodowym pt. Jack the Giant Killer Bryana Singera, który wkrótce trafi na ekrany kin. ERIC STEELBERG (operator filmowy) nakręcił niedawno świetnie przyjęty dramat W chmurach ? był to jego drugi film stworzony wraz z reżyserem Jasonem Reitmanem i jednocześnie ich drugi wspólny obraz nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film. Pierwszym była uznana przez krytyków komedia Juno. Wcześniej Steelberg współpracował z reżyserem Markiem Webbem przy tworzeniu niekonwencjonalnej komedii romantycznej 500 dni miłości, w której wystąpili Zooey Deschanel i Joseph Gordon-Levitt, a także nakręcił film Bandslam w reżyserii Todda Graffa z udziałem Vanessy Hudgens, Davida Bowie i Lisy Kudrow. Pierwszym filmowym osiągnięciem Steelberga była wyróżniona nagrodą ALMA Piętnastolatka, która zdobyła Grand Prix Jury oraz nagrodę publiczności na festiwalu filmowym w Sundance w 2006 roku, a także nagrodę Johna Cassavetesa na gali Independent Spirit Awards. Steelberg, urodzony w Los Angeles, początkowo zajmował się czarno-białą fotografią. W wieku 16 lat nakręcił swój pierwszy film krótkometrażowy, który zdobył dwie nagrody krajowe i jedną międzynarodową. Rozwijał swój talent, zajmując się projektami związanymi z krótkimi filmami, w tym tworząc liczne teledyski i ponad 75 spotów reklamowych. KEVIN KAVANAUGH (scenograf) zadebiutował ostatnio jako główny scenograf pierwszego filmu pełnometrażowego wyreżyserowanego przez Drew Barrymore Dziewczyna z marzeniami. Kavanaugh wychował się w Południowej Kalifornii i ukończył studnia na Publicznym Uniwersytecie w San Francisco z tytułem licencjata. Zaczął interesować się scenografią filmową w okresie studiów, dorabiając w studiu filmowym American Zoetrope podczas prac nad Ojcem chrzestnym III i Drakulą. Tom Sanders, główny scenograf obu wspomnianych filmów Francisa Forda Coppoli, zaproponował Kavanaughovi jego pierwszą pracę w dziale scenografii na planie filmu Maverick, co stało się początkiem ich długiej współpracy. W jej trakcie Kavanaugh przeszedł drogę od koordynatora działu scenografii przez asystenta scenografa na planie Szeregowca Ryana aż do scenografa filmów Mission: Impossible II, Byliśmy żołnierzami, a ostatnio Eagle eye. Kavanaugh kilkakrotnie pracował także ze scenografem Nathanem Crowley?em: nad filmami Mroczny rycerz oraz Prestiż Christophera Nolana, a także nad obrazem Dom nad jeziorem. Uczestniczył on także w tworzeniu filmów Transformers, Mission: Impossible III, Facet z ogłoszenia, 8. Mila, Zatrzymani w czasie oraz Szybcy i wściekli. PETER TESCHNER (montażysta) nakręcił takie niekwestionowane hity, jak znieważającą komedię Borat: Podpatrzone w Ameryce, aby Kazachstan rósł w siłę, a ludzie żyli dostatniej, wyreżyserowaną przez Larry?ego Charlesa, oraz komedię akcji Aniołki Charliego w reżyserii McG. Teschner uczestniczył także w pracach nad kilkoma filmami Willa Ferrella, w tym nad komediami sportowymi Semi-Pro: Drużyna marzeń? w reżyserii Kenta Altermana oraz Tygrysy murawy reżysera Jesse Dylana. Inne filmy na koncie Teschnera to: Na pewno, być może, Zabawy z piłką, Legalna blondynka 2, Części intymne, Grunt to rodzinka, Dr Dolittle, Muza, 28 dni oraz Ostra jazda. CATHERINE MARIE THOMAS (projektantka kostiumów) otrzymała ostatnio nagrodę organizacji Costume Designers Guild oraz nominację do nagrody Emmy za pracę nad filmem telewizji HBO Szare ogrody, wyreżyserowanym przez Michaela Sucsy?ego, z udziałem Jessiki Lange i Drew Barrymore. Thomas pracowała także na planie filmu Barrymore Dziewczyna z marzeniami, pełnometrażowego debiutu aktorki. Jazda na maksa to ich trzeci wspólny obraz. Thomas współpracowała z wieloma najbardziej nowatorskimi współczesnymi reżyserami, przede wszystkim z Quentinem Tarantino nad Kill Bill i Kill Bill 2, za które była dwukrotnie nominowana do nagrody CDG; z Robertem Altmanem nad Ostatnią audycją; z Neilem Jordanem nad Odważną; z Richardem Shepardem nad Kumplami na zabój; z Richardem Linklaterem nad Taśmą; z Ethanem Hawkem nad The Hottest State i Chelsea Walls; z Edwardem Burnsem nad Fioletowymi fiołkami, Tygodniem kawalerskim, Środą popielcową i Sidewalks of New York; oraz z Anne Fletcher nad 27 sukienkami i Narzeczonym mimo woli. Thomas, urodzona w dzielnicy Hyde Park w Chicago, ukończyła chicagowską Academy for the Arts oraz Instytut Sztuki w Kansas City. Karierę kostiumologa zaczęła jako projektantka w sklepie z kostiumami na uczelni The Julliard School. Została wymieniona w książce Debory Nadoolman Landis ?Dressed: A Century of Hollywood Costume?, opisującej historię kostiumów w Hollywood. MYCHAEL DANNA (kompozytor) pochodzi z Kanady, gdzie zdobył pięć nagród Genie, z których ostatnią za rolę w filmie Woda reżyserki Deepy Mehty. Cztery pozostałe nagrody Genie dostał za muzykę do filmów Ararat, Podróż Felicji, Słodkie jutro oraz Klub ,,Exotica? w reżyserii Atoma Egoyana. Danna wielokrotnie współpracował również z innymi uznanymi twórcami filmowymi, między innymi z reżyserką Mirą Nair nad muzyką do filmów: Vanity Fair. Targowisko próżności, Monsunowe wesele i Kamasutra, z reżyserem Ang Lee nad ścieżką dźwiękową do produkcji Przejażdżka z diabłem i Burza lodowa, z reżyserem Billym Ray?em nad podkładem muzycznym do obrazów Ściśle tajne i Pierwsza strona oraz z reżyserem Terrym Gilliamem nad filmami Kraina traw i Parnassus: Człowiek, który oszukał diabła. Danna skomponował także ścieżkę dźwiękową do nagrodzonego Oscarem przeboju Mała Miss za którą został również nominowany do nagrody Grammy w kategorii najlepszy soundtrack ? kompilacja. Długa lista jego filmowych osiągnięć kompozytorskich zawiera także uznaną przez krytyków komedię romantyczną 500 dni miłości oraz następujące produkcje: Dzielnica Lakeview Neila LaBute?a, film animowany Na fali, Słaby punkt Gregory?ego Hoblita, Capote Bennetta Millera, Julia Istvána Szabó, Antwone Fisher, reżyserski debiut Denzela Washingtona, Kraina wiecznego szczęścia Scotta Hicksa, Przerwana lekcja muzyki Jamesa Mangolda oraz Osiem milimetrów Joela Schumachera. Dla telewizji Danna skomponował muzykę do seriali: Medium, Dollhouse, New Amsterdam i Avonlea. Studiował techniki kompozytorskie na Uniwersytecie w Toronto i w 1985 r. zdobył stypendium kompozytorskie Glenn Gould Composition Scholarship.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.