Nie zgadzam się z p.Kamińskim w kwestii naiwności fabuły oraz tandetności zakończenia. Ten film niesie w sobie więcej niż p.Kamiński chce dostrzec. Po prostu film jest wizją reżysera nt. otaczającego nas świata. Dość już głosów, że świat to nic więcej jak same odciebnie szarości. pewnym momencie Winona mówi:"może świat jest właśnie taki prosty". Wydaje mi się(subiektywna ocena), że właśnie ten moment może stanowić credo tego dzieła. Reszta to po prostu zgrabna i nierealnie piękna rama w którą wpasowano cały obraz...Co do końcówki reżyser zgrabnie "odstrzelił" ewentualnych kontynuatorów. Szczerze mówiąc mam już dość filmów, które na zakończenie stają się początkie jeszcze nie istniejącego filmu...
Jeszcze jedna uwaga: wielkim plusem "straconych dusz" jest to, że reżyser nie dał się wciągnąć w żadne wątki miłosne. Pan kamiński zbyt szumnie nazywa, to co dzieje się między gł.bohaterami. Owszem, jest nappięcie, ale trudno orzec jednoznacznie jaki rodzaj uczucia zaiskrzył pomiędzy nimi...
PODSUMOWUJĄC: Film jest genialny...