Smutne to, ze tzw. polska komedia zdycha, a jej agonia rodzi takie filmy. Smutne to, ze rezyserem jest Mistrz Machulski, na ktorego rewelacyjnych filmach z lat osiemdziesiatych wielu ludzi sie wychowalo. Smutne to, ze obecnie w modzie jest kompletny brak dykcji, a niewyrazne mowienie cechuje nie tylko nowe gwiazdki, ale i calkiem dobrych aktorow [zeby zrozumiec, co belkocze Krolikowski, trzeba bylo powtornie ogladac wiekszosc scen, co w przypadku filmu ktajowego jest cokolwiek dziwne teoretycznie, ale praktycznie staje sie regula...]. Smutne jest to, ze aktorzy pokroju Piotra Fronczewskiego, Krzysztofa Globisza sygnuja takie "dziela" swoja obecnoscia. Jesli to miala byc parodia autotematyczna, to coz... chybiona. Seksmisje, Kingsajza czy obie czesci Vabank znam na pamiec i wciaz sobie nimi poprawiam humor. Po obejrzeniu Superpordukcji musialam sobie innymi filmami przypomniec, ze Machulski kiedys naprawde potrafil ubawic inteligentnego czlowieka bogacwtem alizji, dowcipow jezykowych... etc. Ale coz, takie czasy - nie ma do czego dawac aluzji, a subtelnosc dowcipu jezykowego nie jest w modzie, bo heh... zbyt wysoko stawia odbiorcy poprzeczke? a moze tzw. "potencjalny/masowy odbiorca" juz nie taki jak kiedys; w koncu jaki adresat, takie listy... Smutne to.