To prawda. Nie ukrywam, że też jestem rozczarowana.
Gdyby oceniać film za temat jaki poruszył pewnie dałabym 10, ale sam sposób jego ukazania jakoś do mnie nie trafia. Film jakby wcale nie zagłębia się w postać Sylvii, tylko raczej kobiety zdradzonej przez męża, a później samotnej matki z dwójką dzieci. A tak naprawdę chyba nie to było jej głównym problemem. Sylvia była przede wszystkim poetką, pisarką i eseistką. Tego zabrakło mi w filmie.
Sama gra aktorska Gwyneth niezła. Zastanawiało mnie gdzie były dzieci przez większą część filmu, ale to detal. Wymowny moment dla mnie- kiedy Sylvia nalewa wody do szklanki, a chwilę poźniej szklanka wypełnia się po brzegi i zaczyna się z niej wylewać.
" Dla człowieka siedzącego pod szklanym kloszem, znieczulonego na wszystko, zatrzymanego w rozwoju jak embrion w spirytusie, całe życie jest jednym wielkim, złym snem. "

Jeszcze jednej rzeczy zabrakło w filmie. Gdy się go obejrzy, to faktycznie może się wydawać, że popełniła samobójstwo przez męża, który ją zdradzał, czyli byłaby w tej wersji jakąś pieprzoną egoistką (chodzi o zostawienie dzieci). Natomiast ona miała ogromne problemy psychiczne (cierpiała na pogłębiającą się depresję) i nikt nie potrafił jej pomóc (kuracje w szpitalach i leki okazały się bezskuteczne). Ta kobieta autentycznie cierpiała ze swoją psychiką i tego w filmie też nie było...

Dokładnie tak. Również uważam, że tego zabrakło. I właśnie to miałam na myśli mówiąc, że niezupełnie na tym (zdrada męża) polegał jej problem. Wpływ na samobójstwo miało wiele czynników, pochodzących głównie z jej skomplikowanego wnętrza. Właśnie to miałam nadzieję zobaczyć decydując się na obejrzenie filmu. Chciałabym doczekać lepszej, bardziej szczegółowej ekranizacji, bo po tej mam po prostu niedosyt.

Ja mam inne odczucia - postać Sylvii Plath nie jest mi obca - czytałam ,,Szklany kosz", zapoznałam się z jej poezją, a także z jej życiorysem i stwierdzam, że film dobrze odzwierciedla sylwetkę poetki, a ponadto świetnie zostały do niego wplecione zarówno fragmenty wierszy jak i motywy z książki ,,Szklany kosz". Również nie postrzegałabym zdrady męża jako czynnika decydującego o samobójstwie - w miarę możliwości wnętrze bohaterki zostało przedstawione jako głębokie i pełne refleksji, reżyser nie próbował narzucać też gotowych myśli i rozwiązań, wiedział ze ma do czynienia z postacią skomplikowaną, a ja zauważyłam duże wyczucie w stosunku do bohaterki. Myślę że film jest dobry zarówno dla osób znających sylwetkę Sylvii jak i dla tych, które dopiero zamierzają się zabrać do czytania. Jedyne co mi trochę przeszkadzało to wizualne niedopasowanie Gwyneth, ale to drobiazg ponieważ gra aktorska była na wysokim poziomie.