W drodze do szpitala z auta odpada jeden z kołpaków. Gdy Holland z dwójką uczniów podjeżdżają pod budynek szpitala, widzimy, że kołpak jest już na swoim miejscu.
W scenie rozgrywającej się w latach siedemdziesiątych widzimy łóżeczko dziecięce, które tak naprawdę pojawiło się dopiero 2 dekady później.
Szafki zamykane na klucz, jakie widzimy na początku filmu, tj. w roku 1964, pojawiły się w szkołach dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych.
Gdy na początku filmu Glenn Holland pisze swoje nazwisko na tablicy, w poszczególnych ujęciach zmienia się charakter jego pisma.
W scenie rozgrywającej się w roku 1980 widzimy model deskorolki, który pojawił się dopiero na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.
Pan Holland opowiada uczniom na lekcji, że Beethoven był głuchy tworząc VII Symfonię. Tak naprawdę Ludwig van Beethoven tracił słuch stopniowo do 1814 roku (czyli po premierze VII oraz VIII Symfonii).
W kilku przypadkach widzimy, jak główny bohater dyryguje orkiestrą trzymając batutę w lewej ręce. Batutę zawsze trzyma się w prawej ręce, nawet jeśli jest się mańkutem. Podobnież smyczek trzyma się zawsze w prawej ręce, a oba fakty wynikają z długowiecznej tradycji.
Widzimy, jak pan Holland wraca zdruzgotany do domu, dowiedziawszy się o śmierci Johna Lennona. Na zewnątrz jest wciąż jasno, tymczasem Lennon został zamordowany późnym wieczorem i wtedy też pojawiły się pierwsze komunikaty o jego zabójstwie.
Główny bohater gra w klasie fragment menueta G-dur, przypisawszy go Janowi Sebastianowi Bachowi. Tak naprawdę ten utwór skomponował Christian Petzold.
Cole w wieku 15 lat ma oczy piwne, natomiast w każdym innym wieku ma oczy niebieskie.
Pod koniec filmu widzimy, jak pani Holland robi mężowi zdjęcie, gdy ten dyryguje orkiestrą. W następnym ujęciu Iris siedzi wygodnie z rękami na kolanach, a jej aparatu nigdzie nie widać.
Zmienia się położenie tłumacza języka migowego pod koniec filmu, gdy Iris Holland stoi na mównicy.
W scenie rozgrywającej się na początku 1965 roku (rok szkolny '64/'65) główny bohater wspomina "Koncert zakochanego" zespołu The Toys. Ta piosenka została wydana na jesieni tego roku, więc Glenn Holland nie mógł jej jeszcze znać.
Glenn Holland (rocznik 1935) opowiada żonie, jak zakochał się w muzyce Coltrane'a mając 15 lat. Tymczasem pierwsza płyta Johna Coltrane'a ukazała się w 1957 roku, kiedy główny bohater miał nie 15, a 22 lata.
Na początku filmu wicedyrektor Walters wspomina książkę Ralpha Nadera z 1965 roku. Akcja tej sceny rozgrywa się rok wcześniej.
W czasie trwania filmu widzimy elementy uspokojenia ruchu, które pojawiły się w Portland dopiero w latach dziewięćdziesiątych.
W jednej ze scen widzimy zmontowane ujęcia pochodzące z lat siedemdziesiątych. W pewnym momencie widać Davida Byrne'a z zespołu Talking Heads, mającego na sobie strój z koncertu, który odbył się w 1984 roku.
W jednej ze scen widzimy szyld z napisem "Welcome back Class of 1980" ("Witajcie absolwenci z rocznika 1980"). Akcja tej sceny rozgrywa się właśnie w roku 1980 (dowiadujemy się m.in. o śmierci Johna Lennona w tymże okresie), więc szyld powinien zawierać rok wcześniejszy.
W ciągu trwania filmu zmienia się model samochodu, jakim jeździ pan Holland (Richard Dreyfuss). Na początku jest to Chevrolet Corvair model 500 z 1961 roku, by "zmienić się" w późniejszych scenach na Chevrolet Corvair Monza z roku 1964.
Film był kręcony w Marylhurst, Portland, Gresham w stanie Oregon (USA).
Każdy z aktorów, który zagrał osobę głuchą, jest głuchy w rzeczywistości.
Michael Kamen, twórca muzyki do tego filmu, był tak poruszony historią Glenna Hollanda i jego bliskich, że założył organizację działającą na zasadzie wolontariatu. Ma ona za zadanie wspierać początkujących artystów, których nie stać na edukację muzyczną.
Bohater, którego gra Richard Dreyfuss, ma na imię Glenn. Tymczasem aktorka grająca jego żonę w rzeczywistości ma na imię Glenne.
Film ten kręcono od 6 czerwca do 20 sierpnia 1994 roku.
Zanim główny bohater wchodzi na scenę, by poprowadzić orkiestrę, jego syn pokazuje mu coś w języku migowym. Ten znak oznacza dokładnie "Kocham cię".