Nie jestem kobietą,ale mimo to film również bardzo mi się podobał i mnie wciągnął ;).Może nie jest to jakieś arcydzieło i jest przewidywalny do bólu,ale bardzo przyjemnie się go ogląda.Było w nim trochę akcji,trochę humoru i trochę wzruszenia,tak wszystkiego po trochu.Film w sam raz na wyluzowanie się i oderwanie się od rzeczywistości.Polecam i oceniam 8/10 ;).

Jaki znowu prawdziwy? Ten główny bohater mniej więcej tak prawdziwy jak polityk na wiecu wyborczym. Gość ma 25 lat, a potrafi wszystko, co tylko można sobie wyobrazić : potrafi grać na pianinie, zna się na mechanice, tresurze psów, majsterkowaniu, filozofii, broni, walce itd, a dodatkowo jest przystojny. Bardziej wyidealizowanego faceta trudno sobie wyobrazić. Poza tym, moim zdaniem między tym dwojgiem brakowało mi czegoś, co ich łączy, jakiegoś pierwiastka. On przez pierwszą połowę jest strasznie depresyjny, w ogóle się nie uśmiecha, poczucie humoru mniej więcej na poziomie 1/100. Strasznie przykry gość. Aż tu nagle, ni stąd, ni z owąd zakochują się w sobie mimo, że nic ich nie łączy, żadna pasja, żadna rozmowa, no nic kompletnie.

Nie wiem jak komuś może się podobać historia tych dwojga. W filmie były ładne zdjęcia, ale to w większości filmów Na podstawie książek Sparksa takie są. Poza tym scenariusz i gra aktorów to dno i metr mułu. Szkoda czasu, bo to niestety gniot. Nie wiem jak ten film może się podobać.