W samym sercu syberyjskiej głuszy, z dala od cywilizacji, 300 osób zamieszkuje małą miejscowości Bakhtia nad rzeką Jenisej – tak Werner Herzog, współautor i narrator filmu "Szczęśliwi ludzie: rok w tajdze", rozpoczyna niezwykłą opowieść. Razem z filmowcami, którzy tam dotarli, obserwujemy rok z życia myśliwych, wędkarzy i innych osób zamieszkujących wioskę. Codzienność w przykrytym śniegiem niedostępnym regionie świata. 
Z pięknych kadrów filmu wyłania się obraz faktycznie szczęśliwych i spełnionych ludzi. Widać w nich także wielką miłość Dmitrija Wasiukowa, drugiego reżysera, do tajgi i jej mieszkańców. Malowniczym obrazom towarzyszy przepiękna, kontemplacyjna muzyka.
Oni żyją z ziemi, są samowystarczalni i prawdziwie wolni. Nie ma podatków, nie ma rządu, nie ma prawa, nie ma biurokracji, nie ma telefonów, nie ma radia, mają za to własne wartości i normy postępowania. Jeśli cywilizacja ludzka zostałaby zniszczona, oni przetrwaliby dzięki wiedzy swoich przodków – twierdzi Herzog.

W dokumencie przedstawione jest życie prawdziwych myśliwych, rybaków i zwykłych mieszkańców wioski. Reżyser Dmitrij Wasiukow, za pomocą kadrów filmowych, ukazuje swoją miłość do tajgi. Tytuł filmu "Szczęśliwi ludzie" nie jest metaforą. Bohaterowie filmu to naprawdę szczęśliwi i spełnieni ludzie. Grupa kinematografów z Moskwy spędziła z bohaterami filmu cały rok, aby pokazać całe piękno i prawdziwe życie w syberyjskich wioskach.