Na samym początku trzeba przyznać - filmy Uwe Bolla na pewno nie są dla każdego. I nie wszyscy śmiertelnicy potrafią dostrzec te drobne emocje, który nasz ukochany reżyser przemyca między wierszami w swoich dziełach. Mimo to, nawet doceniając urojony oraz ze wszechmiar wątpliwy kunszt naszego kochanego Bollca, mieliśmy z Przyjacielem problemy w przebrnięciu przez ww tekst kultury. Twór ten bowiem (ponieważ miana "filmu" nie jest on godzien nosić) obfituje zarówno we wszystkie pospolite symptomy Bollowego kina, takie jak nieudolne efekty, kompletny brak fabuły lub drewniane jak koń trojański aktorstwo, jak i w tak zwane " bollcowe objawy nietypowe", takie jak chęć wzorowania się na tarantinowskim stylu "prowadzenia dialogów o niczym", które w tym przypadku wypadają zwyczajnie w sposób mierny i pozbawiony jakiegokolwiek (bo nie powiem dobrego) smaku. Tak więc jeśli jesteście fanami tego reżysera i jesteście gotowi na 1,5 godziny porządnego Bollcowania - polecam wam ten film z całego serca. Jeśli jednak zależy Wam na Waszym wolnym czasie oraz zdrowiu psychicznym - zdecydowanie odradzam. 2/10