Oh, Goodbye Days ima...tralala.
Dziewczyna z gitarą była by dla mnie parą - tak mogą podśpiewywać sobie faceci patrząc na Yui. Ale po kolei.

Film który hipnotyzuje już od pierwszego ujęcia, które wygląda mniej więcej tak:

Jest brzask. Słońca jeszcze nie widać, ale powolutku robi się już jasno. Młoda dziewczyna stoi przy oknie i obserwuje chłopaka, który po drugiej stronie ulicy na coś oczekuje. Koaru wie, że czeka on na swoich dwóch przyjaciół.
Dziewczyna z niepokojem spogląda na niebo, po czym znów szybko przenosi wzrok na chłopaka. Jak najdłużej chce widzieć jego twarz zanim słońce pojawi się w zenicie. Młodzieniec usiadł tak, że nie widać jego aparycji. Dziewczyna próbuje więc z każdej strony okna w nadziei, że zobaczy go jeszcze przez chwilę... Gdy nagle pojawiają się pierwsze promienie słońca.
W pośpiechu i ze smutkiem opuszcza kotarę... oddala się w ciemny kąt pokoju.....

NIE! Wcale nie jest wampirem :)
Ten film to fantastyczna, niskobudżetowa produkcja o tym wszystkim, za co kocham życie, czyli: miłość i muzyka.
Ona - 16 letnia dziewczyna, która cierpi na chorobę "xeroderma pigmentosum", powodująca nadwrażliwość skóry na promienie słoneczne. Nie uczęszcza więc do szkoły z innymi nastolatkami, przez co doskwiera jej samotność. Wszystkie swe uczucia przelewa więc na papier, a nocami wymyka się z domu i stara się przekazać je światu, grając/śpiewając na ulicy.
On - beztroski chłystek żyjący z dnia na dzień, którego jedyną pasją jest surfing.
To właśnie do niego Kaoru wzdycha każdym rankiem.
O tym jak to się zacznie i skończy, proponuję dowiedzieć się samemu, gdyż historia chwyci was za serca i wyciśnie potok łez. Całość jest podana w bardzo subtelny, spokojny i naturalny sposób, tak jak tylko potrafią Japończycy.
Najlepiej klimat filmu odda piosenka autorstwa Yui :
"Goodbye Days"--> http://www.livevideo.com/video/verdemanmew...s-days-yui.aspx

Teraz dlaczego wspominam o Yui-odtwórczyni głównej roli. Gdyż film poniekąd bazuje na jej prawdziwej historii.
W wieku 15 lat mocno zachorowała i prawie zeszła z tego świata.
A, że życie jej śmignęło przed oczami, nie chciała go tracić na szkołę gdyż w jej sercu rozbrzmiewała muzyka. I tak w wieku 16 lat zaczęła pałętać się po ulicy grając swoje piosenki za marne grosze. Zauważył ją pewien amatorski zespół, który nakierował ją na prywatną szkołę muzyczną. Rzuciła więc na dobre ogólniak i zakwaterowała się w "Gakushi juku"(nazwa szkoły muzycznej), lecz nie zrezygnowała ze śpiewania na ulicy. Było kwestią czasu, aż zauważy ją ktoś z poważnej branży muzycznej. Tak też się stało. Jej nowi nauczyciele zaaranżowali spotkanie z szefem SONY MUSIC JAPAN i oto jest. Część jej utworów znajduje się na ścieżce dźwiękowej do filmu, który wam polecam. Jeśli miałbym porównywać Yui do jakiejś zachodniej wokalistki, to chyba najbliższa będzie Lene Marlin

Yui jest bardzo ambitna: śpiewa, gra na gitarze, sama pisze teksty, wystąpiła w filmie a teraz kiedy jest rozpoznawalna, jej płyty rozchodzą się jak świeże bułeczki. Ktoś kto oglądał anime "Bleach" mógł również usłyszeć jej piosenki "Roling star" i "Life".
Chciałbym odnotować, że w 2008 w kategorii "Najlepiej sprzedających się płyt na świecie", Yui zajęła Siódmą pozycję.
BRAWO!!! To ogromny sukces. Link do artykułu:
http://muzyka.interia.pl/wiadomosc-dnia/ne...cc8e?source=rss

W swojej niespełna 3 letniej karierze wydała już 4 albumy. Nie mogę wyjść z podziwu dla jej zapału. Cieszę się, że w Polsce również o niej słychać, i powstaje coraz więcej blogów poświęconych jej osobie.
Ja od siebie, dorzucam link do piosenki "Love & truth", którą uwielbiam:
http://www.youtube.com/watch?v=rbQg5X-VRKk