Zgadzam się! Do 9, max :)

No cóż, są gusta i guściki... Widocznie nie każdy się zachwycił "Tarzanem" i choć mnie osobiście bardzo się spodobał (tak jak Tobie), to rozumiem, że ktoś może mieć odmienne zdanie :)

no pewnie, że może, nikt nie mówi, że nie, tylko tak pytam, czysta ciekawość ;)

Zapomniałaś, że jeszcze świetna animacja :)

No i mamy w ten sposób 10/10, dzięki :)

Najlepsza scena to w tedy jak Clayton zawisł i było widać jego cień. Mrok..

To było mocarne. I jeszcze to złowieszcze ostrze wbite w ziemię...

Nie trzeba być złośliwym, żeby dać filmowi mniej niż 10/10, choć żeby dać mu mniej niż 7/10, faktycznie trzeba być złośliwym. Tarzan to bez wątpienia dobry film, choć nie wiem, czy rewelacyjny.

Ma bardzo dobrą animację, dobrą muzykę instrumentalną, postacie Tarzana i Jane również są ciekawe, i jak najbardziej pasuje to, że Jane co chwila wpada w opały, bo nie jest w swoim środowisku, a dżungla jest pełna niebezpieczeństw. Romans Tarzana i Jane też jest dobry, choć mogliby go trochę rozbudować, a scena, w której Tarzan po raz pierwszy dotyka dłoni drugiego człowieka, zapada w pamięć, ale trwa bardzo krótko.

Natomiast czarny charakter jest bardzo słaby - Clayton jest zupełnie jak Ratcliffe z "Pocahontas", jest po prostu chciwy, nudny i nieciekawy. W ogóle to nie było potrzeby, żeby robić czarny charakter z człowieka - przecież rzecz dzieje się w dżungli, która roi się od niebezpiecznych drapieżników. Równie dobrze głównym czarnym charakterem mógłby zostać gepard, który zabił rodziców Tarzana. Byłby postacią jak Shere Khan z "Księgi Dżungli" - to by było ciekawe. Shere Khan to jeden z najlepszych czarnych charakterów Disneya, a Clayton to jeden z najsłabszych. Nie umywa się ani Do Shere Khana, ani do Skazy z "Króla Lwa", ani do Frolla z "Dzwonnika z Notre Dame", ani do czarownicy Maleficent ze "Śpiącej królewny", ani do Gastona z "Pięknej i Bestii".

Śpiewająca i fikająca małpa irytuje, choć mogłaby być dużo gorsza, więc w sumie nie narzekam. Postacie poboczne nie zapadają w pamięć. Piosenki również szybko się zapomina.

Generalnie "Tarzanowi" dałbym 7,5 na 10. Jest to film na pewno dobry, może nawet bardzo dobry, ale nie jest rewelacyjny ani nie jest arcydziełem. Tak czy inaczej, gdy byłem na nim w kinie, dobrze się bawiłem. Jest godny polecenia.

W pełni zgadzam się, że wątek miłości Jane i Tarzana mogli rozbudować, ale cóż, nie zrobili tego,a mimo to bardzo mi się cały film podobał, co do Claytona to moim zdaniem jest dobrym czarnych charakterem, choć fakt nie tak dobrym jak Skaza, ale nie mów mi, że najsłabszym, bo tu już ocierasz się o przesadę. Piosenki moim zdaniem bardzo zapadające w pamięć (lubię je sobie nucić) i mądre, z przesłaniem i w ogóle, a postacie poboczne mają świetne teksty, może nie takie jak Sid z epoki, ale jednak riposty są :)

Koniec końców zgodziłabym się z Tobą tylko w kwestii wątku miłosnego i po części co do Cleytona.

A ja uważam, że dobrze stało się, że nie zdecydowali się rozbudować wątku miłosnego, choć szkoda dla starszych widzów. To przecież film przede wszystkim dla dzieci i niestety taka rozbudowa mogłaby strasznie wydłużyć film. Wiadomo, ciężko wysiedzieć w kinie. Niemniej jednak wątek pokazano bardzo pięknie, subtelnie, tak właśnie jak powinien wyglądać w XIX wieku. Po prostu piękna miłość.

A sam Cleyton? Dla mnie jest w sam raz. Dlaczego? Bo już wystąpił jeden zły charakter. Lampart i większa ilość złych postaci mogłaby zbyt mocno wystraszyć dzieciaki. Takie wypośrodkowanie przyniosło pewien kompromis, choć nie dla wszystkich. Nie każdego można zadowolić.

Chodzi bardziej o to, że Clayton jest jak wycięty z kartonu. Jest chciwy i wredny, i niewiele więcej można o nim powiedzieć. Podobnie zresztą jak o Ratcliffie z "Pocahontas" czy Rourke z "Atlantydy".
A Terk to wkurzająca postać - przypomina trochę bohaterów granych przez Chrisa Tuckera.
Piosenki nie są złe, ale mogłyby być lepsze. Nie zdarza mi się ich nucić i nie znam nikogo, komu by się zdarzało. Zupełnie inaczej niż w przypadku "Aladyna", "Króla Lwa", "Dzwonnika z Notre Dame" i "Mulan", gdzie piosenki były dobre i bardzo dobre.

Lubię "Tarzana", ale nie uważam go za jeden z najlepszych filmów Disneya.

Robię sobie właśnie powtórkę z Disneya. Tarzana widziałam po raz pierwszy. Ale na liście ostatnio obejrzanych filmów Mulan, Pocahontas, Tarzan wypada najsłabiej. Z całej trójki Mulan się mocno wybija - humorem. Zarówno w Pocahontas jak i w Tarzanie drugoplanowe postacie humorytyczne(zawsze para zwierząt) są słabiej zarysowane, mniej wyraziste. Bardzo sympatyczne, tak ,ale gdzieś tych dialogów zabrakło. Może kwestia tłumaczenia, może dobrania dubbingu, ale w Mulan dialogi są świetne. Dawka humoru jest idealnie tam wyważona.
Muzyka.. jest jeden dobry utwór, ale jest dobry w oryginale. Tłumaczenie średnie. Teraz kolej na Piękną i Bestię ewentualnie Dzwonnik z Notre Dame ( oba po raz pierwszy) bo mają świetną muzykę.

Mnie osobiście piosenki zauroczyły, bardziej niż oryginalne, są z przesłaniem i świetnie i się ich po prostu słucha. Postaci drugoplanowe, może fakt szału nie ma, ale mają naprawdę kilka dobrych tekstów.
Co do Dzwonnika z Notre Dame, stanowczo nie polecam, jaki tam jest morał (a przynajmniej ten główny)? Jak jesteś brzydki/brzydka to nikt Cię nie będzie chciał? No wybaczcie, ale na to wychodzi, niestety.
Ach Piękna i Bestią jestem prawie równie zauroczona jak Tarzanem, piękna bajka :)

A ja właśnie Dzwoninika uwielbiam. Morał może gdzieś po drodze zgubili, ale.... Frollo! Dla mnie to opowieść o nim i jest to zdecydowanie najlepszy czarny charakter ze wszystkich filmów Disneya jakie do tej pory widziałam. Jest bardzo ludzki, co bardzo często Disney gubi przedstawiając tylko ciemną stronę bohatera, zresztą nie tylko Disney. Może nie jest to do końca bajka dla dzieci, ale na tą chwilę jedna z moich ulubionych.

Bo jest to fajny film w swojej kategorii (filmu animowanego), ale nie jest niczym megarewelacyjnym na poziomie Pięknej i Bestii czy króla lwa.
Choć i tak film zdecydowanie jest lepszy niż możnaby o nim pomyśleć.

Jak dla mnie to po prostu rewelacja. Chyba mój ulubiony film Disneya. Rozwój, dorastanie młodego człowieka, metafora "budowania domu", stawanie się mężczyzną, odkrywanie płci przeciwnej pod pretekstem poznawania świata ludzi, dylematy podwójnej lojalności - masa wspaniałych tematów. Ponadto świetnie nakreślone postacie - szczególnie Jane (pięknie się rumieni) i jej Ojciec oraz Terk i słoń Tantor, budzący szacunek Kerczak; masa humoru, emocji i niezapomniane piosenki w wykonaniu Phila Collinsa. Do tego Afryka z całą jej magią, tajemniczością i majestatem kolebki rodzaju ludzkiego. Ponadto niezrównany wyciskacz łez - wielki plus w dzisiejszym i ówczesnym plastikowym nudnym TV-landzie. Takie małe dzieło sztuki :)

Z klawiatury mi to wyjąłeś :D

Osobiście uważam ze animacja zasługuje na aktorską wersje od Disneya .

To Lampard, s nie Gepard