Był. Był potencjał.
Ale.
No i po wszystkim.
Ok. Zapowiadało się dobrze.
Sceny niczym z kwarantanny, przesłuchanie i zdjęcie ładnej dziewczyny.
Potem nostalgiczna historyjka o śmierci brata, przyjaźń itp. Po tym przechodzimy do ciekawej historii o opuszczonej świątyni, a jeszcze te rady "Nie idź tam!". Czego chcieć więcej? Sprawnego poprowadzenia historii. No i tu się scenariusz wyłożył.
Już idiotyczna wstawka z dyskoteką i akcją chłopaka głównej bohaterki. Co to miało być?! Po co? Po to by wytłumaczyć zbrodnię, bo chłopcy się nie lubią, a przyjaciel w skrytosciu podkochuje się w dziewczynie? Co to, melodramat? Zbędna strata czasu filmu.
Przecież poszli do nawiedzonej świątyni, tam mogło się zdarzyć wszystko!
Jeszcze stracony wątek tego dzieciaka, bo chyba puentą nie miało być jego siedzenie na korytarzu?
Tylko miejscówka świątyni i kopalnia - była dobra. Wręcz ratowała film. Aż szkoda, że nie powstała dobra historia, by te miejsca wykorzystać.
Szkoda.