jeżeli dobrą teorię spisku można poznać nie po tym czy jest w niej ziarno prawdy czy go nie ma, lecz po tym, że nie można jej ani do końca naprawdę obalić, ani do końca naprawdę udowodnić, to w tym miejscu mam żal do donnera, który jej istnienie udowadnia do końca, tym samym jego teoria spisku przestaje już być teorią. to już jest - wbrew tytułowi - praktyka spisku, i to pełną gębą!

nie, żebym dźgał donnera w oko kubrickiem, ale ten jego ostatni film, to kapturowe bractwo w nim - czy to się cruisowi śniło, czy to było rzeczywiście? czy dziewczyna złożyła samą siebie za niego w ofierze, czy to było na pokaz tylko, żeby go przestraszyć, żeby przestał węszyć? tam wszystko można rozpatrywać pod kątem spisku, a jednocześnie wszystko wyjaśnić racjonalnie bez niego, pod oba te rozwiązania podłożono solidne podwaliny. kubrick pozostawia niedopowiedzenie, zawieszenie, daje nam odczuć dezorientacje cruise'a, z kolei donner odsłania wszystkie karty w drugim akcie i to jest właściwie mój jedyny zarzut do niego, poza tym i tak go uwielbiam!