Trudno krócej opisać ten ekscentryczny film osadzony w bliżej niesprecyzowanym czasie i przestrzeni. Zarówno pokazanie postaci (główna bohaterka!), jak i scenografia przywodzą na myśl czarny kryminał lat 40tych, dialogi cyniczne mieszają się z irracjonalnymi i filozoficznymi, a w strukturze narracyjnej film rozpada się na kilka niemal równolegle prowadzonych opowieści.
To, że wszystkie wątki połączą się w scenie kulminacyjnej, jest dla nas od początku całkiem jasne, jednak w niczym nie umniejsza to przyjemności oglądania filmu, który jednak więcej obiecuje, niż daje. Na jego korzyść przemawia bardzo staranna stylizacja, całkiem dobre aktorstwo, stonowana jak na film bądź co bądź sensacyjny, narracja oraz chwilami wręcz doskonałe dialogi. Główną słabością wydaje mi się nadmiar obietnic w stosunku do ich realizacji, ale założenie fabularne było chyba zbyt wątłe, aby unieść coś poważniejszego.
Reasumując, jeżeli akceptujecie brak spektakularnych scen w filmie sensacyjnym , umiecie docenić walory nieco surrealistycznych chwilami dialogów i tęsknicie za femme fatale w stylu hollywoodzkiego kina lat 40-tych, to przypuszczam, że po seansie nie będziecie zawiedzeni.