Oparta na prawdziwych wydarzeniach telewizyjna produkcja od stacji CBS, opowiada o tragedii jaka wydarzyła się pod koniec lat 70. w Oregonie.
Swieżo poślubiona Candra Torres, postanawia wybrać się w ramach miesiąca miodowego na kemping razem ze swym mężem Juliem. Tam spotykają miejscowego trapera Toma Browna, który okazuje się znać świetne miejsce do połowu ryb. Julio podekscytowany perspektywą obfitego połowu postanawia niezwłocznie się tam udać, proponując traperowi by ruszył razem z nimi. Candra ma złe przeczucia co do budzącego strach nieznajomego, jednak nie chce psuć mężowi wyprawy.
Wyposażony w strzelbę Tom ma własne plany co do panny młodej, dlatego postanawia pozbyć się z drogi wszelkich przeszkód. Zabija męża kobiety i jej psa.
Trzy dni później Brown pojawia się na komisaracie razem z będącą w szoku Candrą. Oświadcza policji, że Julio został zabity przez przypadek na polowaniu. Przerażona Candra potwierdza tą wersję...
Kolejna część filmu, to w zasadzie przegląd traumatycznych wspomnień dręczących tytułową bohaterkę. Dowiemy się, co dziewczyna musiała przeżyć podczas trzech dni z zabójcą swego męża i co skłoniło ją do tego by podtrzymała wersję o jego przypadkowej śmierci.

Historia, którą wykorzystano do tej produckji jest całkiem ciekawa, jednak przedstawiono ją w dość nieefektowny sposób. Strona techniczna leży, a aktorstwo oscyluje na poziomie opery mydlanej (jedynie Cliff De Young jako Brown wyszedł w miarę przekonująco w roli złego człowieka z gór). Blanche Baker piszczy, wierzga, dostaje spazmów na widok martwego zająca i opiera się, ale jest gra jest na tyle wyśrubowana, że postać, którą kreuje nie potrafi wzbudzić w widzu żadnych wyższych emocji.
Schematy depczą się tu po piętach. Para niewinnych nastolatków kontra przerysowany redneck ze strzelbą; czytanie Biblii przez porwaną dziewczynę w trudnych chwilach (swoją drogą, ciekawe po co zabrała Biblię w podróż poślubną...) - ja się na takie tanie zagrywki nie łapię.

"The Awakening of Candra" nie wpisuje się raczej w nurt „kino eksploatacji” (seksu, przemocy i tortur jest tu malutka garstka i to w ugrzecznionej formie), to raczej taka mydlana telewizyjna psychodrama z niewykorzystanym potencjałem.
Swojego czasu film musiał jednak szokować, skoro czekał aż 2 lata na emisję w TV i puszczano go jedynie w godzinach dla nietoperzy.