Gdybym miał od nowa poznać po raz pierwszy The Doors i postać Jima Morrisona i ten film byłby pierwszym obrazem przedstawiającym ten zespół to pomyślałbym sobie:"Kolejny ćpun,nieustannie chlającą gwiazda rocka,którą wszyscy uważają za Boga".Zapewne dziś nie miałbym żadnej płyty The Doors.Ale naszczęście biograficzne książki i wywiady z byłymi członkami zespołu były pierwszymi źródłami na temat zespołu i postaci samego Jima."Był zabawny,bardzo często się uśmiechał,był poetą" tak mniejwięcej mówił o swoim zmarłym przyjacielu Ray Manzarek,a co zobaczyłem w filmie.Wciąż będącego na chaju,ciągle chlającego poetę,który został pokazany tak jakby bez LSD nie mógł przeżyć nawet godziny...oczywiscie wiele faktów z tego filmu jest prawdziwych ale...
Film jest dobry,nawet bardzo dobry ale przedstawinie Jima jako kogoś nieustannie naćpanego jest dla mnie przesadą.