[SPOILER] Odnośnie filmu samego w sobie (wykonanie, etc.):
- aktorzy poprawnie zagrali swoje role,
- jest tam parę sytuacji, które sa zabawne, ale jak dla mnie jest to film obyczajowy z elementami komediowymi,
- jeżeli chodzi o dźwięk, to ciężko się odnieść, ponieważ nie jest to film z jakimiś efektami specjalnymi,
- muzyka dobrana poprawnie,
- obraz/kamera poprawna,
- montaż - poprawny
- fabuła - spójna. Sama historia przedstawia zresztą sprawy, które pewnie wiele osób ma na koncie, więc jest moim zdaniem całkiem realna.

Pod kątem techniczno-artystycznym do filmu nie można się za bardzo przyczepić. Cieszę się, że film skończył się w takim momencie i nie został wcześniej spłaszczony, aby pokazać jak to są szczęśliwi po "wysłaniu do siebie smsów"...

Co do samej historii głównych postaci (zauważyłem, że cię to tknęło)... Tak się już w życiu dzieje. Niestety zdrada nie jest przyjemna dla osoby zdradzonej (wcale też nie musi być przyjemna dla zdradzającej). Co jest na plus tego filmu, to fakt, że dziewczyna głównego aktora faktycznie została przedstawiona jako ta toksyczna (zresztą na wyjeździe sama kogoś bzyknęła, więc kto tutaj najpierw zdradził?) a nie jak w wielu filmach pokazana jako 100% niewinna ofiara. Facet potrzebował uwagi, potrzebował szczerości, potrzebował rozmowy i bliskości (nawet fizycznej, co było pod koniec filmu podkreślone tekstem "jestem w nastroju"). Ona jemu tego nie dawała. Zresztą jak sam przyznał, wcześniej nie miał odwagi. Znalazł ją dzięki innej osobie. Związek nie powinien polegać tylko na tym, że jedna osoba coś ofiaruje a drugie tylko bierze.. Zresztą ostatnio na naukach przedmałżeńskich dowiedziałem się czegoś dla mnie nowego i zarazem ciekawego - każdy może kochać tę drugą osobę, tylko że każdy może okazywać tę miłość po swojemu nie bacząc na to, czy ta druga osoba rozumie to co ofiarujemy (czyli tak jakby dwie osoby mówiły do siebie o miłości dwoma różnymi językami, gdy oboje nie znają języka którym posługuje się nadawca). Zdrada nie jest niczym przyjemnym, ani dobrym. Natomiast wierzę, że dochodzi do niej jeżeli związek nie jest pełny, jeżeli jedna osoba (zdradzona) nie chce czegoś dać tej drugiej (zdradzającej). Jakby nie patrzeć, jeżeli związek byłby prawdziwie szczęśliwy i pełny to nikt nie będzie szukać przygód na boku. No chyba, że tacy co mają wszystko gdzieś, ale wtedy prawdziwy związek z taką osobą nie jest związkiem, jest czymś fałszywym. Zatem w takiej sytuacji zdrada może być też wybawieniem. Ja osobiście uważam, że zamiast zdradzić lepiej zakończyć związek i dopiero po tym spotykać się z kimś innym. Tylko w tej sytuacji należy postawić pytanie - czym jest zdrada? Mówimy tutaj tylko o kontakcie cielesnym (seks, dotyk, pocałunki), czy też może o samych myślach (w myślach człowiek potajemnie tworzy fikcyjny świat z daną osobą, myśli o stosunku i innych formach bliskości z daną osobą) lub po prostu flircie? Gdzie jest granica zdrady? Dlatego moim zdaniem jest łatwiej jeżeli pary ze sobą rozmawiają. O wszystkim, nawet o rzeczach, które mogą być dla nich wstydliwe. Dlaczego? Jeżeli chce się dzielić życie z tą osobą, to powinno się wiedzieć o niej możliwie jak najwięcej. Dopiero wtedy można mówić o związku, partnerstwie, szczerości. Trzeba być szczerym w związku, a jeżeli już popełni się błąd z przypadku czy celowo, to należy o tym powiedzieć osobie zdradzonej. Należy się szacunek i szczerość. Związek polega na kompromisach - za obopólną zgodą.