Film o niczym.
Główną zaletą gier i filmów przygodowych jest: albo sprawne i wiarygodne stworzenie historii i umieszczenie jej w wiarygodny sposób w rzeczywistości albo wzięcie mitu/kawałka historii pełnego niedopowiedzeń. Grę kupowałam w stu procentach, pomimo faktu że nie do końca była w stylu serii. Filmu nie kupuję zupełnie.
Pierwsze pół godziny miało przekonać mnie o tym jaka Lara jest 'z ludu' a nie z wyższych sfer. Mieszka w 'biedzie" (bo każdy kto nie mieszka w posiadłości mieszka w biedzie), PRACUJE (OMOJBOSZE) i jest taka równa laseczka co to się farbą wybrudzi. Nie polubiłam jej. Dostała za to szansę podczas rozwiązywania zagadki. Kolejne pół godziny film pokazywał jak to twardą babeczką jest. Gania zbirów, spuszcza im łomot, potrafi poradzić sobie na morzu. Wow.
Mamy intro z gry, statek i katastrofę. Robi się ciekawie iii...
No i nie. Nadal nie. Godzina, w której ten film zdychał w męczarniach a ja z nim. Paszkwil będący wejściem do grobowca Himiko z 'zagadką logiczną'. Pułapki, no to spoko, bardziej oldskulowo. Wątek dramatu emocjonalnego Lara<->Ojciec który miał być hearbreaking a irytuje. Kolor życia? O'rly?

Nie. Po prostu nie.