Asia Argento poszukuje muzyka z którym jest w ciąży, a gdy tylko go odnajduje, okazuje się że ten jej już nie kocha. Brzmi znajomo? Dla większości nie, ale ten sam pomysł przewinął się już przez jej reżyserski debiut "Scarlet Diva". Wspominam o tym jako o ciekawostce, bo trudno zarzucać wtórność "Transylwanii" gdzie fabuła jest szczątkowa.
Zacznę od plusów. Ten film jest przepiękny. Peryferia Europy, owszem przedstawione są jako siedlisko ubogich, ale nikt w tak malowniczy sposób jeszcze ich nie ukazał. Spowite mgłą lasy, zamarznięte jeziora, parady cyganów ubranych w kolorowe stroje, oraz małe miasteczka pełne świetlistych latarni. W tle słychać wciąż muzykę ludową. Dawno nie obcowałem z tak dobrze skomponowanym soundtrackiem, który dźwięczy w głośnikach niemal bez przerwy, a w żaden sposób nie przeszkadza to w chłonięciu kolejnych kadrów. "Transylwania" to uczta dla oka i ucha. Ładna jest scena ogniska pod kryształowym żyrandolem... Szalony taniec któremu towarzyszy tłuczenie talerzy... Spotkanie z niedźwiedziem... Właściwie cały film będę miał długo w pamięci.
Niestety całość nie jest niczym więcej. To opowieść o miłości i przyjaźni, oraz poszukiwaniu szczęścia. Reżyser nie odkrył nic nowego w tej tematyce. Brak tu wzruszeń, napięcia, czy choćby subtelnego humoru. Zakończenie wydało mi się aż nazbyt oczywiste. Jako widz nie czułem że uczestniczę w podróży razem z bohaterami. Być może dlatego że kolejne ich przygody są zbyt epizodyczne i pozbawione ciągłości.
Tony Gatlif spisał się, ale mógł wyciągnąć z tego filmu o wiele więcej. Pokazał spory talent i myślę że nie zaszkodzi zerknął na resztę jego filmografii. Kto wie, może udało mu się gdzieś w przepięknych scenach zamknąć jeszcze emocje...