Rzadko kiedy zawodzą mnie kanadyjskie produkcje. "Tru Love" okazał się filmem dość średnim, z niewykorzystanym potencjałem, ale zrealizowanym w sposób bardzo rzetelny filmowo i taktowny (mam na myśli to, że nie uraczono mnie miłosną sceną rodem z "Życia Adeli"). Ciekawa realizacja, dobra gra aktorska, ładne zdjęcia, nawet ta historia, która dotyka niecodziennego tematu (rzadko widzę w kinie wzajemną fascynację ponad 60cio letniej dystyngowanej kobiety młodszą od niej o połowę dziewczyną-lekkoduchem(?), która zmierza do sypialni...), to jednak wszystko za mało, żeby się zachwycić tym obrazem.
Zastrzeżenia mam głównie do samej historii, w której niepotrzebnie spiętrzono "kostuchowe" wątki, ale nie tylko. Także do postaci Tru, której chyba nie powinna grać jednocześnie reżyserująca osoba. Najbardziej przypadła mi do gustu aktorska interpretacja postaci Suzanne oraz niektóre ujęcia kamery (np. bardzo malownicze to z plakatu, piękne, mleczne, aż zamarzyło mi się usiąść na takim leżaku w futrze:) i połapać płatki śniegu). A tak poza tym, tempo znajomości za szybkie i zawiodło mnie zakończenie, choć było do przewidzenia niemal od początku. Główny zarzut, to jednak spłycenie rysów charakterologicznych postaci Tru.
Mimo wszystko oglądało mi się z przyjemnością, ale gdybym miała wskazać lepszy film, w którym pokazano ciekawszą historię pomiędzy kobietami, które dzieli różnica przynajmniej jednego pokolenia, to byłoby to "Vivere" Angeliny Maccarone.