Ten film zrobił na mnie duże! Ta opowieść to jakby metafora mojego życia. A także, jak sądzę, metafora naszego współczesnego życia społecznego, w którym nasza wygoda, nasze egoistycznie pojmowane interesy i nasz tchórzliwy konformizm, pokonują naszego ducha i wtrącają nas do więzienia, w którym mamy pozorną "harmonię" i pozorny "dobrobyt", ale tracimy przy tym naszego ducha, naszą wolność. Jak oglądam nasz kraj, poprzez pryzmat mediów, internetu, to sobie myślę, że u nas chyba tylko bardzo nieliczni, chcieliby wydostać się ze złotej klatki komfortu i wygody, zdobytych za cenę wyrzeczenia się indywidualnego głosu własnej duszy.