U mnie, zupełnie inaczej niż u większości, rozkładają się akcenty przy odbiorze tego filmu. Rola Tommy'ego Lee Jonesa w ogóle mnie nie zachwyca; osobowość Pete'a jest - mimo jego niewątpliwie niezłomnej postawy moralnej - prosta i czytelna. O wiele bardziej podobała mi się kreacja Peppera. Ale to też nie grany przez niego Mike i jego psychiczna przemiana mają tu dla mnie największe znaczenie. Zwróciłam uwagę głównie na postać Melquiadesa. To jego życie, jego tajemnicza, nigdy nieodkryta przeszłość są dla mnie najbardziej frapujące. Mogłabym wręcz pobawić się w odgadywanie tego, co w filmie nie zostało pokazane. Jak Melquiades wszedł w posiadanie zdjęcia Rosy i jej dzieci? Kiedy i jak narodziło się w nim pragnienie stworzenia sobie na własne potrzeby pięknej iluzji? Czy sam w pewnym momencie zaczął w nią wierzyć? Kim był naprawdę, jakie były jego losy, zanim przybył do Teksasu? To właśnie on jest dla mnie najbardziej interesującą, pierwszoplanową postacią tego obrazu.