Co za tragedia. Ten film to prawdziwy relikt upadającego kina grozy na początku tamtej dekady. Mnóstwo filmów szło na zwykłe efekciarstwo zapinając o fabule. Podobnie jest i tym razem z tym, że leżą również i efekty.

Montaż to zdecydowanie największy minus tego filmu. Przyprawiające co najwyżej o ataki epilepsji a nie jakikolwiek strach migawki sprowadzają ten film na najniższy poziom. Jest to tak prymitywna szkoła straszenia, że aż brakuje słów. Za każdym razem gdy pojawia się jakiś duch, chaotyczny, migoczący obraz całkowicie od siebie odrzuca. Do tego za każdym, ale to za każdym razem słyszymy w tle jakieś dziwaczne pseudo-szepty, dźwięki jakichś zaprogramowanych maszyn - to mają być duchy?! Sam montaż sprowadza ten film na dno.

Aktorzy grają jakieś beznadziejne, karykaturalne postaci. Jedna lepsza od drugiej... Same duchy również wyglądają cudnie... naprawdę miałyby kogoś przestraszyć? Ich charakteryzacja jest po prostu przesadzona. Fabularnie film ssie. Już sam tytuł poniekąd zdradza w jakim kierunku potoczy się scenariusz. Scenariusz, który jest tandetny, bo sprowadza się do schematycznego biegania po tym niedorzecznym domku i do unieszkodliwiania się przez bohaterów samych siebie nawzajem. Ich głupota nie zna granic. Nie mówiąc już o tym, że zakończenie i ta żałosna, happy-endowa scena na koniec to szczyt ckliwości i tandety.

Tylko w Hollywood powstają takie filmy. Niestety, Steve Beck rok później stworzy kolejne popłuczyny, które powtórzą większość wad tego "Thir13en Ghosts". Nie dziwię się, że na tym skończyła się jego reżyserska kariera.

Moja ocena: 2/10.