Pierwszy raz obejrzałam ten film mając może 14, max 15 lat. Wtedy traktowałam ten film w
kategoriach - dobry, trochę przerysowany film na wieczór z koleżanką. Wydawało mi się, że nie
jest możliwe, żeby dochodziło do aż tak skrajnych sytuacji . Dzisiaj miałam okazję też obejrzeć
ten film ( mając blisko 20 lat ) i myślę, że wszystkie te sytuacje są dobrze uzasadnione
psychologicznie, a więc tez w 100% realne. Matka, która sama nie była stanowcza, nie potrafiła
postawić na swoim ( sama nie miała przykładnej przeszłości- nie ukończyła szkoły średniej,
nie radziła sobie finansowo itd.), córka nie mająca odpowiedniego autorytetu ( kilkakrotnie
wpadała w szał, kiedy matka kolejny raz przyjmowała pod dach chłopaka- narkomana)
wpadała we frustrację i popadała w kolejne kłopoty. Zastanawiam się co dziś mogłoby być ze
mną, gdyby mama kilkakrotnie nie wstrząsnęła mną konkretnie :D Film na tyle poruszający, że
w momentach, kiedy dwie gówniary biegały bezkarnie po domu, szukając kolejnych okazji do
"rozerwania się" miałam ochotę wstrząsnąć matką, żeby w końcu przerwała tę "sielankę"...
Swoją drogą Holly Hunter zagrała świetnie!