Film dobrze zrealizowany, kamera świetnie prowadzona. Nurtuje mnie jednak fabuła. Według mnie historia ma dosyć demoralizujący wydźwięk. Za kasę można kupić wszystko, można kupić człowieka, szczęście dla swojej rodziny, można też zapewnić wikt tysiącom sierot w Indiach. Jorgen-biznesmen- dobrze to wie i niestety nie myli się. Pieniądze powodują, że altruistyczny Jakob zdradza poniekąd swoje ideały, zrywa przysięgę daną osieroconemu chłopcu, dla którego jest jak ojciec. Wszystko po to,aby bogate i dorosłe kobiety miały opiekuna. Ok, kasa strumieniem popłynie dzięki temu do sierocińca, ale przecież nie o to chodzi. Jakob obiecał coś dzieciom i jego obecność, praca i serce wkładane w sierociniec wydawała się wartością, która nie ma ceny, jest czymś nieuchwytnym, nie mającym materialnego ekwiwalentu... Tymczasem, Jakob, ofiara manipulacji, krzywoprzysięzca, zdradza swoje ideały, jest to tylko kwestia zer na rachunku. Znamienne jest więc, iż mały Pramod odmawia wyjazdu z Indii, choć kiedyś prosił, by go zabrać do bogatej Europy. Chłopiec wie, że już raz został zdradzony i nie może polegać na kimś, kto łamie obietnice. Smutne... Postawa Jorgena jest kwintesencją zepsucia i braku moralności, jakże typowego dla świata Zachodu... Wszystko w imię własnych interesów, które jedynie przyozdabia etykietką dobrego człowieka... Gdzieś po cichu widz jednak liczył, że Jakob wraca do Indii, robi dalej to,co ma dla niego sens, wychowuje chłopca, a pieniądze nie są tu nadrzędną wartością. Za nim w końcu podąża córka, która odkrywa pasję ojca i odnajduje również siebie. Wcale by to nie umniejszyło filmowi...