Trochę to opowieść o człowieku, który pomagał przez lata na kontynencie Afrykańskim z naturą: odradzał ją, przywracał do życia pustynne tereny, które kiedyś były zadrzewione. Dokument opowiada o istotności natury, o konflikcie zwiększonej populacji i postępującemu rozrostowi miast, która zmniejszają tereny zielone i tym samym zmniejszając jakość życia czy ilość planów. Edukacja społeczeństwa, odgradzanie pól od kóz, natura jest ważna... I nagle zrzuca jakąś bombę, w stylu: "Pół Afryki jest wypalane co roku, bo wierzą, że w ten sposób użyźniają glebę". W takich chwilach twórcy naprawdę powinni się zatrzymać i rozwinąć temat, opowiedzieć historię, zamiast zarzucać widza powtarzaniem ogólników, które są bardziej usypiające niż edukacyjne. Lepiej wspominam gościa na studiach, jak opowiadał o oczyszczaniu rzeki w Szwecji poprzez sadzenie drzew wzdłuż brzegu.

Zabrakło po prostu kogoś, kto by potrafił najpierw zebrać informacje, uporządkować je, wejść głęboko w temat i następnie przedstawić odbiorcy w ciekawy, skondensowany sposób. Zupełnie tak, jakby twórcy nie chcieli za bardzo wejść w temat i znaleźć przyczyn takiego stanu rzeczy. Ot, tylko zrobić film przypominający o roli natury w naszym globalnym systemie. Też ważne.

Teraz mam ochotę wesprzeć jakąś ekologiczną organizację sadzącą gdzieś drzewa - pewnie nie w Europie - za 5% tego, co im dałem.