"Tough guys don't dance" to dreszczowiec utrzymany w duchu kina neo-noir, a zarazem swoiste kuriozum: dwukrotny zdobywca nagrody Pulitzera ekranizuje jedną ze swoich powieści, czego efektem jest siedem nominacji do Złotych Malin i kompletna konsternacja krytyki. Wystarczy przyjrzeć się jednak odrobinę bliżej, aby stwierdzić, że Norman Mailer popełnił w tym przypadku czystej wody pastisz: ostentacyjnie kiczowaty, klimatem przywodzący na myśl dokonania Lyncha, pełen napuszonych, zgrzytających w uszach linii dialogowych i nienaturalnego aktorstwa. Do historii przeszła scena w której Ryan O'Neal, przeczytawszy notkę od swej dawnej ukochanej, zaczyna wykrzykiwać w kółko: "Oh, man! Oh, God! Oh, Man! Oh, God!". Poziomem upiorności dorównuje ona niesławnemu popisowi kunsztu aktorskiego z "Trolla 2" ("They're eating her... and then they're going to eat me!"). Jest też niedoparcie zabawna. Jak cały film zresztą - upozowany do granic przyzwoitości, pełen twardzieli, którzy "nie tańczą". Grzeszna przyjemność dla koneserów tworów zagadkowych.