Zgadza się.

AVE.

Nie powiedziałabym, że najwybitniejszy, wszak kinematografia przez prawie wiek istnienia dorobiła się niemałego dorobku, niemniej jednak film godny obejrzenia. Nietypowe spojrzenie na twórczość Szekspira, i wskrzeszenie jednego z jego najbardziej zapomnianych dzieł. Ale wciąż mistrzowskich.

Szczególnie, że 'amen' oznacza 'niech się stanie', czyli miejsce ma zaklinanie rzeczywistości, a chyba nie o to chodzi. Wszystko trzeba stosować z sensem, a szczególnie łacinę!

Film widziałem jak byłem zbyt młody, ale zrobił na mnie już wtedy wrażenie. Swoją opinię wyrażę jak sobie go odświerzę.

On się gubi w łacinie, ty w ortografii języka polskiego - odśwież ją sobie! Przychodzą mi na myśl dwa cytaty z "Przedstawienia Hamleta we wsi Głucha Dolna" - pierwszy prościutki: "Sam się naucz, potem innych pouczaj!", drugi praktyczny: "Zdejmij spodnie, potem gadaj - łatwiej ci będzie".

A jakieś praktyczne aspekty takiego myślenia możesz przedstawić? Zrobiłem błąd, napisałem „odświerzę” i nie będę twierdzić, że jest inaczej i dziękuję za zwrócenie mi uwagi. Nie zrobiłem tego jednak umyślnie, więc powinienem chyba zawsze przed zwracaniem komuś uwagi pamiętać o tym, że gdzieś mogłem popełnić błąd. Ponieważ zawsze może się nadarzyć sytuacja, w której nie będę w stanie domniemanego błędu odnaleźć, stosując Twoją logikę myślenia, powinienem w ogóle przestać się gdziekolwiek udzielać. Idąc dalej tym tokiem myślenia, można dojść do wniosku, że bycie nauczycielem jest bezsensu, jeśli ten chce prócz przekazywania wiedzy, również weryfikować jej poziom, czyli chce być czymś więcej niż encyklopedią.

"Amen" jest słowem hebrajskim. W takich chwilach żałuję, że w internecie nie można zapluć się ze śmiechu.

Cóż, człowiek się uczy całe życie.

A pluć nikt tu nie zabrania. Tylko pamiętaj, że opluć możesz co najwyżej własny monitor.

matko, jej chodziło chyba o to, że to jest najwybitniejszy film wszechczasów i AMEN - kropka, koniec, bez komentarza

To nie film, to spektakl

A może by tak posłużyć się jakimiś argumentami?Moim zdaniem film jest bardzo przeciętny.Co niby w sobie takiego ma?Historię?Tu podziękowania należą się niejakiemu William'owi Shakespeare.Scenografia?Dla mnie zwykły przerost formy nad treścią.

Jeszcze o bazie i nadbudowie zapomniałeś dodać.

to dzieło nie wymaga jakiegokolwiek dłuższego komentarza. Słowa są w tym przypadku zbyteczne

Wręcz przeciwnie, ten film wymaga dłuższego komentarza, a raczej, a aż się prosi o dłuższy komentarz z tego względu, że dzieje się w nim wiele i nie mam tu na myśli treści. Oglądałam go pierwszy raz sama, a drugi raz na zajęciach i dopiero wtedy dostrzegłam jego prawdziwy majstersztyk. Konkretyzacje metafor zgodnie z myślą Jakobsona, łamanie konwencji iluzyjności, wprost świetne ujęcia, które często dostrzega się dopiero po "zapauzowaniu" filmu, niesamowita estetyzacja, przebogata symbolika - te i inne elementy sprawiają, że koło "Tytusa" w reżyserii Taymor nie da się przejść obojętnie. Jestem skłonna twierdzić, że nawet jeśli ktoś widział tylko 15 minut tego filmu nie zapomni go szybko. Groteskowość ujęcia, albo się spodoba, albo będzie mierzić. Są ludzie, którzy nie trawią uwspółcześniania tragedii, ale od kilku lat taka panuje tendencja - reżyserzy próbują przybliżyć widzowi kanon literatury polskiej i światowej po przez wprowadzanie elementów dobrze mu znanych (osoby, które od czasu do czasu chodzą do teatru wiedzą co mam na myśli). Film jest godny polecenia, ale nie jest dla wszystkich.

Nie spodziewalbym sie komentarza na temat adaptacji dziela Szekspira od osoby ktora stawia go na rowni z Harry Poterem (bajki dla dzieci J.K Rowling). Po prostu nie ma wlasnego zdania i idzie za opinia wiekszosci

phi! widze że na forum panuje pewnego rodzaju rywalizacja kto wyżej oceni ten film a raczej jak lepiej go określi ja proponuje: najlepszy film we w każdym znanym i nieznanym wszechświecie :/ Film dobry podobnie jak sztuka ale żeby sie nad nim rozpływać jak dzieci...?

proponuję uważne przeczytanie argumentu, zanim wrzuci się go do worka pt "pseudointeligentny bełkot".

podziękuję

Sąd estetyczny bywa dogmatyczny.

wszystko jest dogmatyczne.

Merlau-Ponty nazwałby to "złą dwuznacznością".

Dokładnie!